یکی از چالش های مهم زنان در فعالیت کوه نوردی ، خودداری از نوشیدن آب و مایعات جانشین در صعودهای سراسری و یا گروهی پر تعداد به همراه مردان است که به علت رعایت عرف و فرهنگ جامعه و در دسترس نبودن مکانی امن و نزدیک و دور از دید از دفع ادرار خودداری می نمایند و به همین علت مجبور می شوند که آب و مایعات جانشین در حد مطلوب استفاده نکرده که در نتیجه به طور ارادی خود را دچار آب زدایی پیشرونده می نمایند.
از آنجایی که زنان با مقایسه مردان به لحاظ فیزیولوژیکی جسمانی با داشتن توده چربی بیشتر حدود ده درصد نیاز به آب بیشتری دارند که این مزید بر علت می گردد.
اغلب در صعود های مشترک و پر تعداد که بارها ناظر آن بوده ام ، سرپرستان برنامه ها مکان هایی رابرای توقف و استراحت و تجدید قوای تیم و یا کمپ زنی در نظر میگیرند که نقاط کور و دور از دید ، مناسب و امن برای این مورد وجود ندارد و زنان آگاهانه مجبور به خودداری از نوشیدن آب و سایر مایعات به جهت عدم دفع ادرار می گردند.
تشویق ظاهری و غیر واقعی سرپرست نیز زنان را وادار به ادامه فعالیت نموده و آنان را به سوی آب زدایی پیش رونده می کشاند که حاصل آن جز واماندگی ، خستگی و گرفتگی عضلات و ... نیست . زیرا بدن انسان قادر به سازش فعالیت مناسب و مطلوب در شرایط آب زدایی نخواهد بود.
همان طور که می دانیم کوهنوردی در کشور ما معمولا در آخر هفته و روزهای تعطیل صورت می گیرد و البته بین هر جلسه کوهنوردی ممکن است یک هفته یا بیش از آن فاصله ایجاد شود.
در صورتی که میدانیم برای انجام برنامه های کوهنوردی فرد به آمادگی بدنی مناسب به دلیل مواجه شدن با فشار نیازمند است.
یکی از مرسوم ترین روش ها تمرینات در طول هفته می باشد. کوهنورد با تمرینات در طول هفته میتواند توان بدنی خود را ارتقا داده و با استفاده از این توان تلاش نماید برنامه های قوی تری را به انجام رساند.
تمرینات در طول هفته به دو قسمت هوازی و بی هوازی تقسیم میشود.
تمرینات هوازی:
تمرینات هوازی شامل تمریناتی است که به منظور افزایش استقامت بدن، افزایش توان شش و قلب انجام میگیرند. برای این تمرینات می توان از کوهپیمایی ، دو استقامت ، شنا ، دو چرخه سواری و … نام برد.
