پایین آمدن از کوه برای خیلی از کوهنوردان خوشایند نیست.
معمولا خسته هستید و یک مسیر طولانی و سرازیری در مقابلتان است.
اولین نکته تقویت عضلات پا با انجام صحیح حرکات اسکوات و جلو پا و ... است.
سفت کردن بند و فیت کردن کفش نکته مهمی است زیرا هم از پیچ خوردن پا جلوگیری میکند و هم از برخورد نوک انگشتان با جلوی کفش جلوگیری میکند.
فراموش نکنید در هنگام بازگشت هم نیاز به استراحت دارید مخصوصا در صعود به قلل بلند بازگشت آرام از ایجاد عارضه ارتفاع جلوگیری میکند.
تا حد امکان بصورت زیگزاگ پایین بیایید.
سعی کنید با ذهنی هوشیار و بدنی چالاک پایین بیایید.
با خم کردن زانو و کنترل مرکز ثقل از ضربه و قفل شدن زانو جلوگیری کنید هیچوقت با بدن شل پایین نیایید.
از ابزار حمایتی نظیر کلنگ و باتون به شیوه درست استفاده کنید.
در سرازیری باتون را بلندتر تنظیم کنید.
فراموش نکنید باتون وسیله حمایتی است هیچوقت تمام وزنتان را روی آن نیاندازید چون احتمال جمع شدن و خم شدن آن و زمین خوردن وجود دارد.
در انتخاب جای پا دقت کنید. خالی شدن پا در فرود بسیار خطرناک تر از صعود است.
انجمن پزشکی کوهستان ایران: بسيارند كوهنورداني كه از مشكل زانو رنج مي برند، موارد متعددي باعث بروز اين مشكل مي شوند شايد مهم ترينش فشار به اين مفصل بيش از توان ماهيچه ها و كشكك هاي آن باشد.
بنابراين براي پيشگيري از اين عارضه بايد به تقويت ماهيچه هاي چهارسر ران پرداخت.
اگر قصد داريد كوهنوردي مدام داشته باشيد و مثل بسياري پس از يك دوره كمتر از ده يا حتي پنج سال بالاجبار آن را كنار نگذاريد لازم است آنها را رعايت كنيد:
در هنگام فرود (مـهـم):
۱- فرود با کمک گرفتن از تمام عضلات بدن (بالاتنه و پاها)
۲- حرکت به طرف پایین به شکل زیگزاک
۳- خم بودن نسبی زانو در هنگام فرود (نسبت به موقعیت شیب)
۴- پرهیز از پریدن در هنگام فرود
۵- استفاده از چوب‌دست ـ باطوم (جفت یا تک )
