زیرا این کار بسیار دشوار و خطرناک خواهد بود.عدم داشتن تجهیزات و وسایل کوهنوردی و وجود شرایط نامتعادل جوی، همچنین سقوط و ریزش بهمن از جمله موانع و مسائل مشکل ساز برای کوهنوردان و تیم های اعزامی در فصول سرد است. کوهنوردان معمولا پس از گذشت یک دوره فعالیت طولانی و سنگین در تابستان به فکر صعود های زمستانی می افتند.
انتخاب قله برای صعود یکی از اصلی ترین دغدغه های کوهنوردان است. معمولا قله هایی با ارتفاع بین ۲۰۰۰ تا۳۰۰۰ متر خطرافرین و سخت نخواهند بود و کوهنوردان در میان پانزده هزار قله ی بالای ۳۰۰۰متر کار راحتی برای انتخاب قله دارند.
شرایط و قوانین کوهنوردی در زمستان در همه جای دنیا و در همه ی کشورها تقریبا مشابه هم است. بیشتر قلل ۷۰۰۰ متری به ترتیب و یکی پس از دیگری فتح شده اند و تعداد نسبتا کمی از کوه های ۷۰۰۰ متری صعود نشده باقی مانده اند.
با فاصله گرفتن از سطح زمین، گوش دچار گرفتگی یا کاهش قدرت شنوایی می‌شود. این حالت بیشتر در صعود از ارتفاعات با سرعت بالا همچون استفاده از تله کابین و خودرو قابل لمس می باشد.
گوش میانی که عامل بروز مشکلات گوش در حین ارتفاع گرفتن است به شکل حفره‌ای در داخل استخوان گیجگاهی است که نسبت به تغییرات فشار محیط آسیب پذیر است.
گوش میانی از طریق لوله‌ای به نام شیپور استاش به حلق راه پیدا می‌کند. لوله استاش که حالت ارتجاعی دارد در حالت معمول جداره‌هایش روی یکدیگر خوابیده است هنگامی که فشار داخل حلق زیاد باشد این فشار جدار لوله استاش را از هم باز می‌کند و هوا به گوش میانی می‌رسد.
بهترین حالت پرده گوش وقتی است که فشار در دو طرف پرده گوش یعنی فشار داخلی و بیرونی گوش برابر باشد.
