1- ارتفاع
2- سرعت صعود
عدم توجه به این دو عامل باعث پدیده کوه گرفتگی میگردد.
هرچقدر سرعت کوهپیمایی بیشتر و صعود به ارتفاع بیشتر باشد علائم کوه گرفتگی بیشتر بروز میکند.
علائم کوه گرفتگی : سردرد شدید که به مسکن پاسخ نمیدهد . حالت تهوع ، سرگیجه و استفراغ و .....
توجه : هنگام صعود های حرفه ای باید جهت استراحت کمپ هایی را در مسیر صعود تعبیه کرد و چون به دلیل اینکه هرچه ارتفاع زیادتر میشود فشار هوا کمتر میگردد باید پس از طی مسافتی جهت هم هوایی به یک ایستگاه پایین تر برگشت (مخصوصاً هنگام خوابیدن) در این حالت بدن انسان بطور اتوماتیک وار خود را با شرایط محیطی وفق میدهد و اثرات کوه گرفتگی کمتر میگردد.در صورت بروز گوه گرفتگی یکی از اعضاء نباید اصرار به ادامه مسیر داد و حتماً فرد مورد نظر را با یک نفر همراه در همان ارتفاع نگه داشت و پس از انجام اقدامات اولیه در صورت عدم بازگشت به حالت طبیعی ، فرد را به پایین انتقال داد.
هنگام بيدار شدن صبح روزهای سرد زمستانی در برنامه های کوهنوردی سعي كنيد ابتدا لباس‌هاي گرم و خشك خود را در داخل كيسه خواب گرم كنيد و سپس آنها را بپوشيد.
هنگام شب لباس‌هاي مرطوب از تعريق بدن خود را داخل كيسه خواب قرار دهيد تا آنها درطول مدت شب خشك و گرم شوند پس از پوشيدن لباس از كيسه خواب خارج شويد.
در مناطقي كه تماماً پوشيده از برف مي‌باشد و دماي صبحگاهي چندين درجه زير صفر است نبايد بدن را مستقيماً در معرض سرماي صبحگاهي قرار دهيد زيرا سبب سرد شدن مجراهاي تنفسي و ريه‌ها و ديگر اعضاي بدن مي‌شود كه عواقب آزاردهنده‌اي به همراه خواهد داشت.
