پیادهروی یا دویدن آرام باعث سوزاندن حدود 100 کالری به ازای هر مایل (1.6 کیلومتر) میشود.
برای کاهش نیم کیلوگرم از چربی بدن باید حدود 3500 کالری اضافی را با انجام فعالیت جسمی بسوزانید.
پیادهروی یا دویدن آرام (جاگینگ) باعث سوزاندن حدود 100 کالری به ازای هر مایل (1.6 کیلومتر) میشود. به ازای هر 35 مایل (56 کیلومتر) پیاده روی نیم کیلوگرم از چربی بدنتان کاسته خواهد شد، به شرطی که میزان دریافت غذا و سایر فعالیتهای جسمیتان ثابت بماند.
اگر پیادهروی سریع (با سرعت 6.5 کیلومتر در ساعت) به مدت نیم ساعت برای پنچ روز در هفته انجام دهید، حدود 16 کیلومتر در هفته را خواهید پیمود و در پایان سه هفته و نیم، حتی اگر میزان کالریهای مصرفیتان ثابت بماند، احتمالا نیم کیلوگرم از وزنتان کاهش خواهد یافت. اگر در همین مدت میزان دریافت کالری از راه غذا را در حد چند صد کالری در روز کاهش دهید، میتوانید سرعت کاهش وزن را بیشتر کنید.
آنچه در محاورات میان کوهنوردان و طبیعتگردان بعنوان کولهکشی نامیده میشود چیزی نیست جز حمل کولههای سنگین طی چند روز متوالی. چند وقت پیش حوالی 4 بعدازظهر شخصی را دیدم که از شیرپلا عازم توچال بود، تنها و بدون دانستن مسیر و البته با یک کولهپشتی پر از سنگ! مربی محترم ایشان فرموده بودند که باید با کوله پر از سنگ تا توچال بروی. مساله و موضوع مورد بحث این است که حمل بار سنگین که افتخار بسیاری از کوهنوردان محسوب میشود چه عواقبی در پی دارد؟؟؟
برخی از عواقب ناشی از تحمل این فشار عبارتند از:
اختلال در عملکرد عصبی
طی تحقیقی که روی سربازانی که موظف به حمل کولهپشتیهای سنگین بودند صورت گرفت دانشمندان دریافتند که علاوه بر ایجاد دردهای ناخوشایند و شدید در کمر، آنها دچار احساس سوزش یا خارش در نوک انگشتان خود میشوند. طی این تحقیقات محققان دریافتند که چگونه اضافه بار بعنوان یک عامل فشار و تغییر شکل برخی نقاط بدن نمایان میشود، این فشار از سطح و رویه بدن عبور کرده و به بافتها و اندام داخلی افراد منتقل میشود. درواقع تحقیقات و نتایج ام.آر.آی نشان داد که این فشار بعد از عبور از سطح پوست بدن، مستقیما به اعصاب بافتهای عضلانی وارد و حمل کوله با بار سنگین موجب ورود فشار و آسیب به این اعصاب میشود. یکی ازاین آسیبهای وارده، کاهش سرعت انتقال سیگنالهای الکتریکی اعصاب است.