هیات کوهنوردی رفسنجان

میخواهم برای انتقال تجربه ای به عقب برگردم ( ۳۱ سال پیش ) از نظر خودم واکاوی کنم اتفاقات زمان گذشته ای را که خاطره خوبی از آن ندارم .
جوانانی بودیم با میانگین سنی ۲۰ سال پر از شور و شوق و جویای نام کنجکاو برای رسیدن یا شاید زود رسیدن . بله زود رسیدن !
چرا که معلم و مربی داشتیم که هر چه می‌دانست بدون خساست معنوی و مادی در اختیارمان گذاشت ( حتی جان شیرینش را ) .
آنچه که در آن زمان مرسوم نبود !( همه چیز را رایگان انتقال دادن ) .
باید سال ها می‌گذشت تا تجربیات گران به شما می‌رسید ، و این کسب تجربیات و فوت و فن برای ما فقط در مدت ده ماه دست یافتنی شد .
ماجرا مربوط به اوایل مهر ۱۳۶۹ تا ۱ مرداد ۱۳۷۰ می باشد .
اتفاقات دهه ۶۰ سنگنوردان همدانی خود روایتی عاشقانه و گاهی یک تراژدی بوده همه و همه تاثیر گذار بر این حادثه بود که بحث راجب آن مجال این زمان نیست .
همانطور که اشاره شد جوانانی بودیم پر از شور و شوق و هیچ تجربه ای از یک حادثه تلخ و سنگین نداشتیم و مربی ما نیز !!
محمد ( حاج ممد صدایش میکردیم ) چنان انتقال مطالب را بدون کم و کاست در اختیار شاگردان گذاشت که مطمئن بود پابه پای او مثل تمریناتی که داشتیم کار را به پایان خواهیم رساند.

غافل از اینکه چیزی در کمین است که هرگز او را لمس نکرده بودیم، آن هم خطر .... !
آگاهی و یا بهتر بگویم بی توجهی به موقعیت زمانی و مکانی ، زیر ساختی بود که باعث شد خطر را در آغوش بگیریم مثل یک معشوق جانی ....!
عشق رساندن جوانان به ستیغ علم کوه آن هم از مسیر دیواره و از دو مسیر به صورت همزمان با شش کرده رویایی بود که در سر داشتیم و علاوه بر آن رکوردی بود که باید بر جای می‌مانست و آن هم صعود اولین کرده ی مستقل شانزده ساله ها به دیواره علم کوه .
ولی صد افسوس حاج محمد خود قربانی این رویا شد
میخواهم برگردم به اشتباهات آن دوره که جوانان امروز دیگر آزمون و خطا نکنند .
در زیر فهرستی از اشتباهاتی که منجر به این حادثه شد ( از دیدگاه خودم ) نقل میکنم امید است که مورد استفاده علاقمندان به ورزش دیواره نوردی قرار گیرد :

صعود در زمان غیر استاندارد ( ۹ صبح )

ادامه مطلب...