هیات کوهنوردی رفسنجان

آمار حوادث ناگوار و خطرناکی که طی چند سال گذشته رخ داده و متاسفانه منجر به جان باختن عزیزان ما گردیده نشان دهنده آن است که اکثر این عزیزان کوه‌نوردانی با تجربه و زبده بوده اند.
اما ایراد و مشکل کار کجاست؟
عموم کوه‌نوردان ما به موازات ارتقاء سطح تخصصی کوه‌نوردی خویش به دنبال کارهای بزرگتر و با نام و نشان تر می گردند و درصد ریسک را بالاتر می برند و این ریسک کردن ها به مرور زمان به حدی میرسد که رعایت احتیاط را تحت تاثیر قرار داده و به فراموشی می سپارد.
رعایت احتیاط شرط اول و الفبای فراموش نشدنی کوه‌نوردی است.
اعتماد به نفس بالاتر از مرز توانایی را اعتماد به نفس کاذب گویند.
بیاد داشته باشیم:
حوادث بی رحم کوهستان در کمین ما نشسته و کوچک و بزرگ و مبتدی و حرفه ای نمی شناسد، همه چیز بستگی به یک لحظه ای، بی احتیاطی در موقعیتی و عیب در تجهیزاتی بستگی دارد.
یقین بدانیم بی پروایی و ریسک بالا در کوه‌نوردی با ذات کوه‌نوردی هوشمندانه سازگار نیست. و این ریسک پذیری یک روزه بوجود نیامده و به مرور و با انباشت ریسک های کوچکتر به جایی میرسد که ما را از حد و حدود منطقی خارج می نماید.
اعتماد به نفس در کوه‌نوردی لازم است!
اما نه با گذشتن از چارچوب اصول کوه‌نوردی و گذر از خطوط قرمز احتیاط ....