فصل زمستان و حکومت هوای سرد و خشک در اغلب روزها در مناطق کوهستای و بویژه در ارتفاعات میتواند عوارض گوناگونی برای ورزشکارانی که در چنین محیطی فعالیت میکنند به همراه داشته باشد. یکی از این عوارض سردردهای ناشی از قرار گرفتن در معرض هوای سرد و خشک میباشد. صرف نظر از اینکه سردرد بصورت مستقل میتواند یکی از علائم بیماری حاد ارتفاع (AMS) باشد اما در موارد دیگر نیز کاهش درجه حرارات میتواند یکی از دلایل ایجاد چنین حالاتی باشد. در نتیجه به برخی راهکارهای بسیار ساده در خصوص پیشگیری و درمان چنین سردردهایی اشاره میکنیم.
– تغذیه مناسب
تحقیقات بیانگر این نکته بودهاند که استفاده از سبزیجات تازه و میوهها در رژیم غذایی، میتواند نقش مهمی در پیشگیری از بروز سردرد و بویژه سردردهای میگرنی داشته باشد. مصرف سوپ گرم همراه با مواد پروتئینی، مانند سوپ مرغ، میتواند موجب بهبود وضعیت سینوسها در چنین حالتی و در نتیجه کاهش احتمال ایجاد سردردهای سینوسی شود. بنابراین شما میتوانید از سوپ گرم بعنوان یک وعده غذایی مناسب در کوهستان و بویژه در فصل سرما استفاده کنید.
راهپیمایی شبانه در کوه
- دسته: مطالب
راهپیمایی در کوهستان به هنگام روز هرچقدر دشوار باشد، بههنگام شب چند برابر دشوارتر میشود. بنابراین سعی کنید به شباهنگام با کوه درگیر نشوید.
اگر مقصد شما دور است، صبح خیلی زود حرکت کنید؛ در غیر اینصورت به شب بر میخورید.
اگر هوا تاریک شود و شما هنوز محل چادر زدن تیم را مشخص و کمپ تان را برپا نکرده باشید، امکان دارد در مسیریابی اشتباه کنید و یا با هوای ناپایدار مواجه شوید. بدون شک افراد تیمتان نیز دچار خستگی مفرط خواهند شد.
در مسیرهای طولانی، اگر از صبح چند ساعتی گذشته باشد (مخصوصا در زمستان که روزها کوتاه است) و یا در هنگام حرکت، شب در حال فرا رسیدن باشد، برنامه را متوقف کنید و آن را به فردا موکول کنید.
برای هر 5 کیلومتر راهپیمایی در مسیرهای تخت و ساده 1 ساعت در نظر می گیریم.
برای هر 3 کیلومتر کوهپیمایی در شیب ها که شما را به تقلا وا می دارد، 1 ساعت در نظر می گیریم.
برای هر 1 کیلومتر مسیر ناهموار، بوته زار انبوه، برف نرم، شن زار، 1 ساعت در نظر می گیریم.
به ازای هر 500 متر افزایش ارتفاع، 1 ساعت به زمان کل اضافه می کنیم.
به ازای هر 1000 متر کاهش ارتفاع، 1ساعت به زمان کل اضافه می کنیم.
گاهی برخی از پدر و مادرها با وادار کردن فرزندان خردسال خود به تمرینات دشوار و صعودهای خطرناک، سلامت آنها را به خطر انداخته و حتی متوجه اختلال در روند رشد آنها نیستند، گاهی بدون آمادگی جسمانی و تمرینات منظم رهسپار صعودهای دشوار و طاقت فرسا می شویم، گاهی با عبور از مرز چهل سالگی برای همیشه از سنگ نوردی ناامید شده و کناره گیری می کنیم، گاهی نیز (بندرت) متوجه سن و سال خود نیستیم و با تمرینات و تلاش های سخت، دچار آسیب دیدگی می شویم، اگر به سنگ نوردی به شکلی معقول در هر سنی علاقه دارید، این مقاله را مطالعه و عملکرد – آمار
مردان در دهه 20 زندگی به حداکثر پتانسیل قدرت بدنی خود می رسند و زنان در دهه 30 زندگی. از این به بعد قدرت انفجاری آنها سالیانه 3 درصد تا سن 30 سالگی و بعد از آن سالی یک درصد کاهش می یابد.
