مهارت‌های زیر می‌توانند برای صعودی بهتر و کم خطرتر در برنامه‌های کوهنوردی یاری‌مان کنند.
۱. افزایش مهارت‌های فنی
توانایی کار با کرامپون و تبر یخ در شیب کم و زیاد
توانایی سنگنوردی
توانایی همطنابی در یک تیم پیمایش کننده یخچال
توانایی حمایت افراد با طناب
توانایی فرود با ابزار و بدون ابزار بر روی طناب
توانایی صعود بر روی طناب‌های ثابت با کمک ابزارهای یک‌طرفه نظیر یومار
آشنایی با صعود کرده‌ای
دیدن دوره های بهمن‌شناسی و کار با زنده‌یاب
دارابودن تجربه زندگی در کمپ و چادر
آشنایی با مسیریابی در یخچال
دیدن دوره‌های کمک‌های اولیه و امداد
کودکان تفاوت‌های فیزیولوژیکی خاصی در مقایسه با بزرگسالان دارند باید توجه داشت که کودک توان کمتری در ورزش هوازی دارد و تعداد ضربان قلب و تنفس بیشتری دارد یعنی کودک، در مقایسه با یک فرد بزرگسال برای بدست آوردن یک میزان مشخص اکسیژن باید تعداد بیشتری نفس بکشد و این اتلاف انرژی و آب در ضمن سوخت عضلات کودکان بیشتر چربی است تا گلیکوژن یا گلوکز و سوخت چربی نیاز به 10 درصد اکسیژن بیشتر داشته و بازده کمتری هم دارد.
از طرفی دست و پاهای کودکان بالانس حرکتی لازم را با عضلاتشان ندارند و نسبتاً حجم عضلانی کمتری دارند و چون کودکان آستانه بی‌هوازی بالایی دارند، نظیر دونده‌های مجرب دو استقامت بزرگسالان، این شرائط توجیه کننده این وضعیت است که چطور آنها هیجانات کوتاه، ناگهانی و هیجان پذیری دارند.
وقوع چنین حالتی برای بیشتر بالغین غیرممکن است، در عین حال این وضعیت همانند شمشیر دو لبه است چرا که کودک سطح پائین‌تری از اسیدلاکتیک داشته بنابراین روند ایجاد خستگی در آنها کندتر است و تا زمانی که گرمازده، دهیدراته یا مضطرب نشده‌اند به مسیر ادامه می‌دهند.
