برای دست یابی به تندرستی و نشاط راهی دلپذیرتر از دویدنها و کوهنوردآرام و طولانی در پارکها و تپها و کوهای نزدیک منطقه ی مسکونی وجود نداردو هزینه ی زیادی برای چنین ورزشی لازم نیست.از طرفی محیطهای طبیعی و پر از درخت و اب چه در کوها و چه در تپها قطعا بر روی تمام ارکانهای بدن (جسم و روح انسان)جهت کار و فعالیت بیشترو خستگی کمتر تاثیر مطلوب دارد.به منظور حداکثر بهره برداری از این ویژگی خود باید تمرینات دویدن یه کوه پیمایی را به طور منظم انجام دهیم در غیر این صورت بدین مقصود مخواهیم رسید.
برای دویدن و کوه پیمایی آرام و طولانی مواد زیر ضروری است:
انتخاب فضای مناسب: پارکها و کوههای اطراف محل سکونت که خیلی راحت در دسترس باشد.خوشبختانه کسانی که در شهرهای بزرگی مانند تهران و ...... که به کوهستان نزدیک اند می توانند به اسانی از آن استفاده کنند .
عرق سوز شدن از عوارض انجام فعالیتهای ورزشی در فصل تابستان می باشد. ورزش کوهنوردی در این روزها و در شرایط هوای گرم تابستان می تواند با عارضه عرق سوز شدن قسمت های خاص بدن از جمله بین پاها و زیر بغل همراه باشد.
عرق‌سوز را می‌توان با روش‌های زیر درمان کرد:
۱. ناحیه مورد نظر را خنک کنید. یک دستمال خنک و خیس روی عرق‌سوزها بگذارید یا حداقل برای ۲۰ دقیقه آن را زیر دوش آب سرد نگه دارید.
۲. لباسهای گشاد در حین ورزش کوهنوردی بپوشید. لباسهای تنگ و محدود کننده را استفاده نکنید. شلوارها و بلوزهای تنگ، پارچه‌های سنگینی مثل لیکرا را باید با پارچه‌های سبک و گشاد جایگزین کنید.
۳. از فرصت های مناسب جهت خنک کردن و استحمام با آب خنک در حین اجرای برنامه های کوهنوردی استفاده کنید. بعد از دوش گرفتن یا استفاده از دستمال خنک و خیس، بگذارید ناحیه عرق‌سوزشده خود به خود در هوای آزاد خشک شود و از کشیدن حوله روی آن خودداری کنید.
۴. اگر ناحیه موردنظر خارش یا درد داشت، روی آن لوسیون کالامین یا کرم هیدروکورتیزون بزنید. اگر مشکل برطرف نشد، یا بدتر شد، از استفاده مجدد آن لوسیون و کرم اجتناب کنید.
۵. تا زمان بهبودی کامل، از صابون‌ها، لوسیون‌ها یا هر ماده خشن بر روی ناحیه عرق‌سوزشده خودداری کنید.
برای جلوگیری از بروز عرق‌سوز در آینده، موقع فعالیت یا ورزش و کوهنوردی در هوای گرم، برای خنک و خشک نگه داشتن پوست از لباسهای گشاد و سبک استفاده کنید. عرق‌سوز مشکل جدی نیست اما ناراحتی زیادی ایجاد میکند.
دکتر حمید مساعدیان
طناب انفرادی
- دسته: آموزشی
طناب یکی از لــوازم ضروری در کوهنوردی و سفرهای طبیعت‌گردی است و در سفرهای پرمخاطره نقشی اساسی ایفا میکند. جان افراد رابطه مستقیمی با طناب و تجهیزات فنی دارد.
برخلاف طناب‌های معمولی و پلاستیکی که الیاف آن به‌صورت مارپیچی به دورهم پیچیده و درنتیجه رویه آنها مواج است؛ طناب کوهنوردی از رشته‌هایی موازی و سفیدرنگ از جنس ابریشم مصنوعی وپریلون در داخل یک روکش محافظ رنگارنگ و بافتنی تشکیل‌شده است.
طناب‌ها ازنظر نوع ساخت به دودسته پویا (Dynamic) و ایستا (Static) تقسیم می‌شوند و از دو بخش تشکیل‌شده‌اند:
الف)هسته ب) روکش یا غلاف
هسته: بخش اصلی طناب است و به دلیل ساختار خود مسئول کشش‌پذیری (Dynamism) طناب است.
روکش یا غلاف: به دور هسته بافته‌شده و آن را از خراش و دیگر عوامل خارجی محفوظ نگاه می‌دارد.
طناب‌ها باید مورد تائید اتحادیه جهانی انجمن‌های کوهنوردی UIAA قرار گیرند. البته توصیه می‌شود از طناب‌هایی استفاده شود که دارای استاندارد اتحادیه اروپا CE نیز باشند. طناب‌های کوهنوردی در قطرهای مختلف (3، 5، 7، 8/5، 9، 10/5، 11 میلی‌متر) ساخته می‌شوند. در کوهنوردی طناب‌های با قطرهای مختلف کاربرد خاص و متفاوتی دارد.
طناب انفرادی؛ طناب شخصی استاتیکی است که هر کوهنورد (و طبیعت‌گردی) باید در کوله خود داشته باشد. قطر این طناب بین ۶ تا ۹ میلی‌متر و طول آن بین ۶ تا ۷ متر است. این طناب در مواقع مختلف کاربردهای فراوانی دارد؛ ازجمله: درست کردن صندلی اضطراری فرود و صعود، حمل مجروح و تیرول: (طنابی که بین دونقطه مرتفع، افقی و یا شیب‌دار بسته‌شده و جهت حمل و انتقال بار و یا افراد از آن استفاده می‌شود) و....
نکات ایمنی:
۱. طناب را داخل یک کیسه دربسته پارچه‌ای (پارچه‌ای که هوا از منافذ آن عبور کند) قرار دهید؛ نگهداری این کیسه در جای خشک توصیه می‌شود.
۲.هیچ‌گاه طناب روی لبه تیز سنگ و خاک کشیده نشود.
آنچه در محاورات میان کوهنوردان و طبیعت‌گردان بعنوان کوله‌کشی نامیده می‌شود چیزی نیست جز حمل کوله‌های سنگین طی چند روز متوالی. چند وقت پیش حوالی 4 بعدازظهر شخصی را دیدم که از شیرپلا عازم توچال بود، تنها و بدون دانستن مسیر و البته با یک کوله‌پشتی پر از سنگ! مربی محترم ایشان فرموده بودند که باید با کوله پر از سنگ تا توچال بروی. مساله و موضوع مورد بحث این است که حمل بار سنگین که افتخار بسیاری از کوهنوردان محسوب می‌شود چه عواقبی در پی دارد؟؟؟
برخی از عواقب ناشی از تحمل این فشار عبارتند از:
اختلال در عملکرد عصبی
طی تحقیقی که روی سربازانی که موظف به حمل کوله‌پشتی‌های سنگین بودند صورت گرفت دانشمندان دریافتند که علاوه بر ایجاد دردهای ناخوشایند و شدید در کمر، آنها دچار احساس سوزش یا خارش در نوک انگشتان خود می‌شوند. طی این تحقیقات محققان دریافتند که چگونه اضافه بار بعنوان یک عامل فشار و تغییر شکل برخی نقاط بدن نمایان می‌شود، این فشار از سطح و رویه بدن عبور کرده و به بافت‌ها و اندام داخلی افراد منتقل می‌شود. درواقع تحقیقات و نتایج ام.آر.آی نشان داد که این فشار بعد از عبور از سطح پوست بدن، مستقیما به اعصاب بافت‌های عضلانی وارد و حمل کوله با بار سنگین موجب ورود فشار و آسیب به این اعصاب می‌شود. یکی ازاین آسیب‌های وارده، کاهش سرعت انتقال سیگنال‌های الکتریکی اعصاب است.
