ساعت حدود 9 صبح روز جمعه 97/11/12 بالاتر از ایستگاه 5 و بالاتر از اولین حفاظ های بهمن گیر و سمت غرب مسیر تردد کابین های تله کابین:
مسیری که پرشیب تر می شود، می توان گفت که زاویه آن در حد 45 درجه و بیشتر هم در بالادست می رسد. ما صعود خود را تا ابتدای شیب ادامه و سپس بعلت تندی شیب {سربالا} بطرف راست و شرق رفته تا بتوانیم بصورت نیم دایره از تندی مسیر روبرو دور شویم. چند چادر فسفری رنگ در سمت شرق دیده می شد.
یک نفر به تنهایی به طرف بالا از شیب تند در حال حرکت بود و حدود 80 متری از ما فاصله داشت گاه کند شدن حرکتش را می دیدیم.
ما از مسیرش فاصله گرفته بودیم ، یک آن متوجه شدیم که او افتاده روی شکم و بدون کنترل به سرعت به طرف پایین می آید.
بیشتر مدت پس از چند بار غلط خوردن سرش بطرف پایین و پایش بالا و دو باتونش در کنارش در حال کشیدن بود.
با چند بار فریاد که برگرد رو به شیب !!؟و... عکس العملی از وی دیده نشد پس از چندین متر شاید 100 متر سر خوردن در انتهای شیب نزدیک دکل بعلت کم شدن شیب و برف نرم توقف کرد و حرکتی نکرد...
ما راه خو د را بطرفش کج کرده و به کنارش برگشتیم، پس از پرسش و پاسخ و نشاندنش بر روی برف و پاک کردن زخم مختصر روی بینی اش و سپس چسب زخم ،کمی با او صحبت و سپس مقداری آب گرم شیرین به او دادیم ...
پس از اطمینان با بلند کردنش روی پا و اظهارش که به پایین بر می گردد در حال خداحافظی بودیم ،که دو نفر دیگر از پایینتر به همراه یک باتونش رسیدند...
...آقایی میان سال با کفشی نیمه سنگین و با گرامپون چهار شاخه تسمه ایی که زیر کفش بسته بود،با یک جفت باتون ...!!؟؟
نگارش ح صالحی
انجمن پزشکی کوهستان ایران
