اختلالات گوارشی در ارتفاع

بروز اختلالات گوارشی در ارتفاعات امری غیرعادی نیست، علایم این اختلالات در افرادی که زمان طولانی یا اندکی را در ارتفاعات می‌گذرانند و نیز افراد و ساکنان محلی به نحو چشم‌گیری متفاوت است. همچنین عادت‌های فرهنگی و غذایی افراد و اقوام در بروز این حالات تاثیر قابل ملاحضه‌ای دارند. استفراغ و حالت تهوع از شایع‌ترین این اختلالات می باشد که در 81.4% افرادی مانند کوه‌نوردان که زمان کمی را در ارتفاع گذرانده‌اند مشاهده شده است.
از سوی دیگر بی‌اشتهایی نیز پدیده‌ای عمومی و از دیگر اختلالاتی است که در اثر هورمون‌هایی مانند "leptin" و "cholecystokinin" و نیز عوارض کمبود اکسیژن در ارتفاعات رخ می‌دهد. سوء‌هاضمه و نفخ شکم را نیز می‌توان از جمله این علائم برشمرد.
اسهال از جمله مواردی است که غالباً به دلیل سطح پایین بهداشت و نیز کمبود امکانات درمانی در طول اجرای برنامه و بهداشتی گریبان این افراد را می‌گیرد. زخم دستگاه گوارش و همچنین خون‌ریزی دستگاه گوارش در افراد بومی و محلی کوه‌های آند واقع در کشور پرو و نیز در منطقه لاداخ هندوستان امری عادی گزارش شده است. ضمن اینکه عارضه سنگ صفرا در افراد محلی ساکن ارتفاعات کشور پرو شایع می باشد.
عوارض و بیماری‌هایی مانند انسداد روده بزرگ و نیز پیچ‌خوردگی روده از دیگر عوارض شایع در ارتفاعات هستند؛ موضوعی که دلیل بیش از 97% مشکلات افراد بستری در بیمارستان‌های کشور بولیوی (از مرتفع‌ترین کشورهای جهان می‌باشد، بعنوان مثال ارتفاع پایتخت این کشور از سطح دریا در حدود 3600 متر است.) می‌باشد. ایجاد لخته‌های خونی در برخی رگ‌های سیستم خون‌رسانی و خون‌ریزی طحال از نقاط مرتفع کشور هندوستان گزارش شده است. وجود عارضه "هیپر بیلیروبینمی" یا زردی نوزادان در ایالت "کلورادو" کشور ایالات متحده آمریکا 4 برابر بیشتر از نوزادانی که در سطح دریا متولد شده‌اند گزارش شده است. همچنین متابولیسم و سوخت‌وساز چربی‌ها عموماً از ارتفاع 5000 متر به بالا دست‌خوش تغییر شده و تغییر می‌یابد.

ترجمه: پویا سلیمانی