این حالت یعنی سردرد در ارتفاعات زیر ۳۰۰۰ متر در افرادی که کوهنوردی را تازه شروع کرده اند یا در هنگام صعود و یا فرود تنفس خود را صحیح انجام نمی دهند، دیده می شود.
البته این موضوع به کوهنوردی ارتباط ندارد و در هر ورزشی با تنفس و ونتیلاسیون سریع و بیش از حد تحمل بدن هم اتفاق می افتد.
شاید تابحال توجه کرده اید که برخی کوهنوردان بیان می کنند در ارتفاع بالا و روی قله سرحال بوده اند و در هنگام بازگشت به پناهگاه و یا ارتفاع پایین دچار سردرد و تهوع شده اند که کاملا با حالت و بیماری ارتفاع زدگی مغایرت دارد.
در این افراد بدلیل هیپرونتیلاسیون (تنفس سریع ) میزان O2 خون افزایش و در نتیجه میزان CO2 کاهش می یابد. این حالت باعث می شود که PH خون که در حالت نرمال بین ۴۵/۷ – ۳۵/۷ می باشد ، قلیائی تر شود.
“غلظت خون در ارتفاعات بالا افزایش می یابد”. این جمله ای است که احتمالا تا به حال بارها شنیده اید. در جریان کوهنوردی میزان خون موجود در عضلات تا ۲۰ برابر بیشتر شده و مویرگهای خونی که در جریان استراحت فقط به مقدار ۱۵ درصد باز و فعال هستند، هنگام کوهنوردی به بیش از ۹۵ درصد می رسد و در نتیجه انتقال مواد غذایی ضروری بدن با شتابی بیشتر و با کیفیتی سودمندتر به نقاط مختلف بدن می رسند.
وظيفه گلبول‌هاي قرمز رساندن اكسيژن به بافت‌هاست. بنابراين هر زماني كه ميزان اكسيژن‌رساني به بافت‌ها كمتر از ميزان مورد نياز باشد،
