یکی از دلایلی که باید بعد از تمرینات ورزشی کربوهیدرات مصرف کنید این است که بتوانید گلیکوژن عضلات را که هنگام ورزش مصرف شده است دوباره احیا کنید. منبع اصلی سوخت شما هنگام ورزش کردن، گلیکوژنی است که در عضلات ذخیره شده است. مجله علم ورزش. گلیکوژن حالت ذخیره شده گلوکز است و از رشته های ملکولی بلند گلوکز با شاخه های فراوان ساخته شده است.
تحقیقات نشان داده است که بهترین راه برای احیای گلیکوژن این است که بلافاصله بعد از تمرینات ورزشی از کربوهیدرات هایی استفاده کنید که به سرعت هضم و جذب می شوند.
یکی دیگر از فواید مصرف کربوهیدرات مربوط به انسولین است.
انسولین به گیرنده های خاص روی سلول های ماهیچه ای می چسبد. وقتی این اتفاق رخ داد، سلول های ماهیچه ای به گلوکز، آمینو اسیدها، کراتین و کارنیتین اجازه می دهند که جذب سلول های ماهیچه ای شوند. در واقع، تحقیقات نشان داده است که کراتین و کارنیتین برای ورود به سلول های ماهیچه ای تا حد زیادی وابسته به انسولین هستند.
پایین آمدن از کوه برای خیلی از کوهنوردان خوشایند نیست.
معمولا خسته هستید و یک مسیر طولانی و سرازیری در مقابلتان است.
اولین نکته تقویت عضلات پا با انجام صحیح حرکات اسکوات و جلو پا و ... است.
1.سفت کردن بند و فیت کردن کفش نکته مهمی است زیرا هم از پیچ خوردن پا جلوگیری میکند و هم از برخورد نوک انگشتان با جلوی کفش جلوگیری میکند.
فراموش نکنید در هنگام بازگشت هم نیاز به استراحت دارید مخصوصا در صعود به قلل بلند بازگشت آرام از ایجاد عارضه ارتفاع جلوگیری میکند.
تا حد امکان بصورت زیگزاگ پایین بیایید.
2.سعی کنید با ذهنی هوشیار و بدنی چالاک پایین بیایید.
با خم کردن زانو و کنترل مرکز ثقل از ضربه و قفل شدن زانو جلوگیری کنید هیچوقت با بدن شل پایین نیایید.
از ابزار حمایتی نظیر کلنگ و باتون به شیوه درست استفاده کنید.
در سرازیری باتون را بلندتر تنظیم کنید.
3.فراموش نکنید باتون وسیله حمایتی است هیچوقت تمام وزنتان را روی آن نیاندازید چون احتمال جمع شدن و خم شدن آن و زمین خوردن وجود دارد.
4.در انتخاب جای پا دقت کنید. خالی شدن پا در فرود بسیار خطرناک تر از صعود است.
5.با چشمان باز و ذهن هوشیار و چالاک همیشه آماده تعویض جای پای جدید باشید به اصطلاح قدیمی ها پا گربه ای فرود بیایید.
6.در مناطقی که به علت صخره ای بودن امکان استفاده از باتون نیست آنها را با کنترل حمل کنید.
آویزان ماندن باتوم از مچ احتمال گیر کردن و بر هم خوردن تعادلتان وجود دارد
از مشکلات پوششی ورزشکارانی که در معرض آب یا هوای سرد هستند حفظ دمای بدن، جلوگیری از نفوذ آب و در عین حال جلوگیری از تعریق میباشد.
کوهپیمایی را با یک کاپشن کاملا ضد آب تصور کنید که به خاطر فعالیت بدنی، پوست بدنش عرق کرده و کاپشن ضد آبش اجازه نمیدهد بدنش هیچ تبادل هوایی با محیط بیرون داشته باشد. طبیعیست که ادامه این روند ممکن است او را با مشکلاتی مانند خیس شدگی لباس داخلی درگیر کند که از بدترین اتفاقها برای یک کوهپیما هست و حتی میتواند او را با سرما خوردگی و مشکلات جدی مواجه سازد. او نیاز دارد علاوه بر حفظ پوشش ضد آب خود عرق حاصله را نیز دفع کند.
چگونه میتوان پارچه ای ساخت که آب محیط را از خود عبور ندهد اما عرق بدن را که بصورت بخار است به بیرون هدایت کند؟
بله اگر در درس شیمی قوی بودید حتما پاسخ سوال را میگفتید!
چون آب محیط در ریزترین صورت به شکل قطره هست باید پارچه ای بسازیم که منافذ آن خیلی کوچکتر از قطره آب باشد تا آب توانایی نفوذ به داخل را نداشته باشد و همینطور منافذ آن خیلی بزرگتر از مولکول آب باشد تا بخار آب از آن نفوذ کرده و به بیرون از لباس خارج شود.
باب گُر (Bob Gore)در اثر کمی بی حوصلگی این پارچه را اختراع کرد. کلمه GORE-TEX ترکیبی از نام فامیلی مخترع و TEX مخفف کلمه textile به معنی الیاف میباشد.
شعار تبلیغاتی شرکت سازنده : نزدیک به 3/4 از سطح زمین را آب تشکیل میدهد. وقتی درون آب باشید، روی آب باشید، یا بصورت برف و باران در معرض آن باشید، گرتکس از شما محافظت میکند.
گرتکس یک غشاء و لایه ی بسیار نازک میباشد که در هر سانتی متر مربع آن، تعداد 1.4 بیلیون منفذ وجود دارد. هر منفذ 20000 برابر کوچکتر از یک قطره آب می باشد و این باعث می شود تا نفوذ کوچکترین قطره ی آب به داخل لباس هم غیر ممکن باشد. و هر کدام از این منافذ 700 برابر بزرگتر از مولکولهای بخار آب هستند و این باعث می شود تعریق شخص که بصورت مولکولهای بخار آب می باشد، به راحتی از منافذ خارج شده و ورود مولکولهای آب غیر ممکن باشد و اینگونه است که گرتکس علاوه بر ضدآب بودن، تنفس پذیر نیز می باشد و جلوی تعریق و افزایش دمای داخل کفش و لباس را میگیرد.
تمرین اینتروال چیست
- دسته: آموزشی
تمرینات اینتروال نوعی از تمرینات فیزیکی است که بر اساس تغییر شدت تمرین می باشد. در واقع در این سبک تمرین، شما شدت تمرین خود را از شدت کم به زیاد و از زیاد به کم به صورت متناوب تغییر می دهید. مثلا شما ۲دقیقه با توانایی ۷۰درصدی خود می دوید و سپس ۲ دقیقه با توانایی ۱۰۰ درصدی. و این شیوه ی تمرین بیشتر در ورزش های قلبی عروقی مانند دوچرخه سواری، پیاده روی و… انجام می پذیرد اما مشاهده می شود که در رشته های دیگر هم مربیان از این شیوه بهره می برند. باید توجه داشت که معمولا قسمت پر فشار تمرین کوتاه تر بوده و بیشتر بر تقویت سیستم بی هوازی بدن تاًثیر دارد و قسمت کم فشار نیز بر سیستم هوازی بدن تاًثیرگذار است.
مزایای خاص تمرینات اینتروال برای بدن
تغییر شدت تمرین از کم به زیاد و از زیاد به کم باعث تقویت عضلات قلبی می شود. در رابطه با افزایش گنجایش شش ها و عملکرد بهتر دستگاه تنفسی تاثیری که انجام ورزش های کاردیو(قلبی عروقی) با روش اینتروال دارند، بیشتر از انجام این تمرینات به روش عادی می باشد. همچنین با این شیوه ی تمرین، در مدت زمان برابر نسبت به حالت تمرین عادی و یکنواخت، انرژی بیشتری سوزانده می شود وقتی شما مدتی با شدت ثابت و یکنواخت تمرین می کنید، بدن شما با مقدار فعالیت و سوخت و سازی بدن شما تطبیق پیدا کرده و سعی در حفظ ذخایر انرژی بدن شما می کند. ولی زمانی که شدت تمرین خود را از کم به زیاد و برعکس تغییر می دهید، به بدن خود فرصت تطبیقی نخواهید داد و به حداکثر سوخت و ساز می رسید. به همین دلیل است که معمولا ورزش های اینتروال در مدت زمان ۲۰الی ۳۰ دقیقه انجام می شوند و ضمن خستگی کمتر نسبت به تمرین عادی، بازده بیشتری برای فرد به همراه خواهد داشت. این خستگی کمتر به دلیل تولید کمتر اسید لاکتیک در روش اینتروال می باشد.
