درمان بسیاری از بیماری ها در دل کوه ها، دره ها و باریک راه های پر پیچ و خم نهفته است، بسیاری از گل ها و گیاهان دارویی شفابخش در دامنۀ کوه ها می رویند و آبهای زلالی و گوارایی که از کوهسار جاری است، و زندگی بیش از نیمی از مردم جهان به آن وابسته است، مایۀ زندگی و آرامبخش جانهاست.
از نظر پزشکی ، کوهنوردی از رشته های مهم ورزشی است که در تنظیم اعمال تمام اعضای داخلی بدن انسان ، از جمله قلب، مغز، دستگاه گوارش، عضلات و استخوانها دخالت عمده دارد و نقش پیشگیری و درمانی بسیار شایسته و شایانی بر عهده دارد زیرا در جریان کوهنوردی میزان خون موجود در عضلات تا 20 برابر بیشتر شده و مویرگهای خونی که در جریان استراحت فقط به مقدار 15 درصد باز و فعال هستند، هنگام کوهنوردی به بیش از 95 درصد می رسد و در نتیجه انتقال مواد غذایی ضروری بدن با شتابی بیشتر و با کیفیتی سودمندتر به نقاط مختلف بدن می رسند .
دانشمندان از مدت‌‌ها پیش حدس زده بودند که میزان اکسیژن خون کوهنوردان در ارتفاعات زیاد افت می‌کند
اکنون یک بررسی جدید این حدس را تایید می‌کند و نشان می‌دهد که میزان اکسیژن خون این کوهنواردان به پایین‌ترین حدی که تا به حال در انسان یافت شده است، می‌رسد، یعنی به طور قابل‌توجهی پایین‌تر از میزان اکسیژن خون بیمارانی که در وضعیت بحرانی از لحاظ تنفسی به سر می‌برند.
این اندازه‌گیری‌ها در ارتفاع 8400 متری [آشنایی با قله‌های بالای 8000 متر] بوسیله گروهی از دانشمندان در یونیورسیتی کالج لندن انجام شد که سفر اکتشافی را به اورست ترتیب داده بودند و نمونه‌‌های خون را از شریان‌های ساق پای کوهنوردان بعد از رسیدن آنها به قله جمع‌آوری کردند.
میزان اکسیژن خون این کوهنوردان نزدیک به آستانه حد تحمل انسان بود، یعنی میزانی از اکسیژن خون که در سطح دریا تنها در بیماران مشرف به موت دیده می‌شود.
این پژوهش می‌تواند به ابداع درمان‌های بهتر برای بیماران دچار بیماری بحرانی کمک کند.
