هشدارهای لازم در یک کوهنوردی زمستانی
بهمن
سرمازدگی
سر خوردن
کولاک و گم شدن در مه
خطراتی هستند که سایه به سایه شما پیش می آیند و هر قدر بالاتر می روید، ریسک وقوع آن ها هم بیشتر می شود.
بنابراین علاوه بر داشتن تجربه و تجهیزات لازم در چنین برنامه هایی، شما نیاز به یک همراه باتجربه دارید.
اولین توصیه ما اجرای برنامه بصورت گروهی است: هرگز تنها به كوه نروید به خصوص اگر زمستان است. این قاعده برای مبتدی تر ها در فصل های دیگر سال هم صدق می کند.
یک كوهنورد با تجربه هم ممكن است به دلیل پیچ خوردن پایش نتواند حركت كند و اگر همراه نداشته باشد ممكن است جان خود را از دست بدهد.
كوهنوردی یک ورزش گروهی است و هر چقدر هم که اهل تنهایی سفر کردن باشید، در این مورد نمی توانید یکه تازی کنید
انجمن پزشکی کوهستان ایران: از آنجایی که وزش بادها از عوامل تشدید کننده سرما و سرمازدگی هستند و با افزایش دما مقدار زیادی از دمای بدن ما (اگر دقت نکنیم) هدر می دهند، می توان گفت دشمن شماره یک کوهنوردان وزش بادها هستند.
عناصری که بر وضعیت هوا تأثیر می گذارند عبارتند از:
1) دما
2) رطوبت
3) دید افقی (مه و غیره)
4) ابرها و وضعیت آسمان
انجمن پزشکی کوهستان ایران: بدن انسان به هنگام ورزش تعریق می‌کند و در نتیجه تعادل الکترولیتها بهم می‌خورد. الکترولیتها در واقع ذرات بارداری همچون کلراید Cl-، سدیم Na+ ، پتاسیم K+ ، منیزیم Mg+ می‌باشند که نقش مهمی در انقباض عضلات، ضربان قلب، انتقال پیام‌های عصبی در بدن بعهده دارند. همانطور که گذشت منیزیم یکی از این الکترولیتها می‌باشد که برخی از فواید آن برای ورزشکاران عبارت است از:
1- نیرو و توان بیشتر: اگر ذخیره کافی منیزیم نداشته باشید بدن شما در اوج فعالیت ورزشی تحلیل می‌رود. همینطور سنتز پروتئین و رشد عضلات تحت تاثیر این عنصر می‌باشند.
شما هر میزان که بدن خود را برای یک فعالیت سنگین آماده کرده باشید باز هم بعد از فعالیت در عضلات خود احساس درد می‌کنید. این درد ناشی از وضعیتی است بنام DMOS که به معنی پارگی فیبرهای عضلانی شما در مقیاس میکروسکوپی است.
معمولا این درد 24 ساعت بعد از فعالیت شروع شده و تا 48 ساعت ادامه دارد و در نهایت شروع به فروکش می‌کند. در اینجا به چند راهکار ساده در جهت ریکاوری عضلات بعد ازورزش کوهپیمایی اشاره می‌شود.
