بهترین تمرین برای کوهنوردی کوهنوردی است” این یک ضرب المثلی قدیمی ست که بین کوهنوردان رایج است و خیلی از آنها از این مثل بعنوان دستاویزی برای فرار انجام فعالیتهای تمرینی مکمل کوهنوردی استفاده میکنند.
در برابر این سئوال که ” آیا کوهنوردی بهترین تمرین برای کوهنوردی است؟” این پاسخ می تواند داده شود که :
این امر بستگی به هدف ما از تمرین دارد.
دو شیوه تمرین را می توان در کوهنوردی بکار برد:
۱- در طی دوره پیشرفت مهارتهای فنی و ذهنی کوهنوردی که نیاز است شخص در شرائط واقعی کوهنوردی قرار بگیرد , تنها راه ممکن برای تمرین ,کوهنوردی است.
۲- برای رسیدن به سطوح بالای آمادگی جسمانی(مثلا” توانائی گرفتن گیره های سنگنوردی که به قدرت زیاد نیاز دارد, افزایش قدرت بالاتنه و …) نیاز به تمرینات منسجم و هدفمندی است که بعنوان مکمل در کنار فعالیتهای کوهنوردی باید قرار گیرد.
اهداف و همچنین روش اجرای یک برنامه کوهنوردی با یک برنامه تمرینی تفاوتهای زیادی دارند. برای مثال در طی یک برنامه کوهنوردی ما باید مراقب باشیم که فشار زیادی که منتهی به ضعف و خستگی ما شود بر عضلات خود وارد نکنیم تا اینکه بتوانیم با حفظ آمادگی مان به هدفی که برای صعود در نظر گرفته ایم دست یابیم و یا یک مسیر بولدر را تاپ کنیم .
برعکس شما در یک برنامه تمرینی باید با انجام فعالیتهای بدنی سنگین در تمرینات استقامتی طی چند دقیقه فشار لازم را بر عضلات وارد نموده تا حدی که به خستگی عضلانی برسد و در تمرینات قدرتی نیز باید با انجام این فعلالیتها طی چند ثانیه به این آستانه خستگی عضلانی برسید. بطور خلاصه در فعالیت کوهنوردی شما سعی می کنید که فشار زیادی بر عضلاتتان وارد نشود ولی در برنامه تمرینی شما دقیقا” بدنبال این هستید که آنقدر فشار وارد کنید تا به آستانه توانائیهایتان که منجر به ضعف عضلاتتان در برابرفشارهای وارده می شود برسید.
مصرف بی‌رویه دارو و نداشتن برنامه غذایی سالم و مناسب ممکن است باعث ایجاد اختلال‌هایی برای کوهنوردان شود و در نهایت سلامت آنها را به خطر بیندازد.
به گزارش ایسنا، تحقیقاتی درباره شرایط سلامت و تغذیه کوهنوردان در دانشگاه باسک اسپانیا انجام شده است. در این بررسی‌ها مشخص شد اثر داروها و غذاهایی که کوهنوردان مصرف میکنند بر یکدیگر می‌تواند سلامت آنها را به خطر بیندازد. بنابراین استفاده کوهنوردان باید شدیدا زیر کنترل قرار داشته باشد.
به گفته محققان باید فعل و انفعالات بین داروهای مصرفی کوهنوردان و مواد غذایی مورد استفاده آنها کنترل و بررسی شود.
مواردی که معمولا باعث کاهش کارایی کوهنوردان می‌شوند عبارتند از کاهش گلیکوژن در عضلات، افزایش تغییرات پروتئین‌ها، عدم تعادل در وجود هیدروالکترولیت‌ها و کوه‌زدگی.
تغذیه مناسب یکی از موارد مهم برای برقراری سلامت کوهنوردی بوده و مصرف دارو برای جلوگیری از این مشکلات اجتناب‌ناپذیر است.
با این حال مصرف این داروها باید تحت کنترل باشد تا با غذاهایی که کوهنوردان مصرف میکنند اختلال ایجاد نکند.
بسیاری از افرادی که در کوهنوردی تجربه کمی دارند این مسئله را رعایت نمی‌کنند و مشکلاتی از جمله افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، کاهش هموگلوبین، افزایش تنفس و غیره برای آنها پیش می‌آید.
در ارتفاع بالاتر از 4 هزار متر این مسئله عادی است که اشتها کم شود و وزن کوهنورد کاهش یابد. در این ارتفاع کوه‌زدگی پیش می‌آید که نشانه‌های آن سردرد، سرگیجه، بی‌خوابی، حالت تهوع، خستگی و کم شدن اشتهاست. این نشانه‌ها غالبا در 6 تا 10 ساعت اولیه صعود به ارتفاع ایجاد می‌شود و در دومین یا سومین روز در کوهستان به اوج خود می‌رسد. در ارتفاع بین 4 هزار تا 5 هزار و 800 متر، 67 درصد کوهنوردان دچار این مشکل می‌شوند.
کنترل نکردن کوه‌زدگی باعث تورم مغزی می‌شود که بسیار خطرناک است. تحقیقات اخیر نشان داده است که انجام 12 جلسه (2 تا 4 جلسه در هفته) فعالیت هوازی – غیر هوازی در ارتفاع 4 هزار متر باعث جلوگیری از کوه‌زدگی می‌شود.
محققان با توجه به مصرف دارو در کوهنوردان فعل و انفعالات بین مواد غذایی و داروها را بررسی کردند در این بررسی‌ها نتایج زیر به دست آمده است:
در ارتفاع بالا اشتها کم می‌شود. باید به مصرف داروی کوه‌زدگی در این حالت توجه کرد زیرا مصرف این داروها ممکن است نشانه‌ها را پنهان کنند و کوهنورد به حرکت خود ادامه می‌دهد اما در ارتفاع بالاتر بدن او نتواند به شرایط عادت کند.
