در قالب تیم های گوناگون صعودهای زیادی انجام شده است. در تیم بزرگ همواره عده ای هرچند قلیل پیشرو می باشند ، عده ای حمایت کننده و پشتیبان صعودها و حاضر در تیم و عده ای دیگر نیز با بهره گیری از تجارب و توانمندی تیم در صعود به موفقیت می رسند.
...
از نگاهی دورتر همه اعضای تیم صعود موفقی را داشته اند اما از زاویه ای دیگر ، سهم همه در این موفقیت یکسان نیست. اینجاست که مساله ای پیش می آید ، عضوی که با حمایت و در پوشش تیم صعود می کند ، توجه خود به فاصله بین تسلط به کوهنوردی در آن سطح را با صرفا صعودکردن در حاشیه امنیت تیم از دست میدهد.
اینطور می توان گفت صعود کردن در یک سطح از دشواری یک چیز است و تسلط در کوهنوردی در آن سطح موضوع دیگر.
گاه همین صعود که شاید بتوان آنرا صعود رزومه ای نامید ، خود ، مانعی می گردد برای یادگیری و موفقیت به دست آمده با ایجاد اعتماد به نفس کاذب جلوی رشد کوهنورد را میگیرد.
در نتیجه این مساله دو حالت پیش می آید که یکی انجام برنامه های سخت توسط کوهنورد بدون تسلط به سطح پایینتر میباشد و دیگری عدم توانمندی کوهنورد در اجرای برنامه های ارزشمند میباشد.
اینطور به نظر میرسد که فرد پس از انجام برنامها می بایست نگاهی واقع بینانه به مسایل برنامه داشته و همواره اعتقاد داشته باشد که در کوهنوردی حتی باتجربه ترین افراد نیز در برخی شرایط در جایگاه یادگیری هستند.و نیز با فرار از اعتماد به نفس کاذب ذهن خود را برای شاگردی در تمام عمر آماده سازد
