کوهنوردی ورزش جسم و روح
- دسته: مطالب
کوهنوردی پر قربانی‌ترین رشته ورزشی چند سال اخیر محسوب می‌شود. شمار کوهنوردانی که در پی سقوط از صخره‌های دامنه کوه‌ها جان خود را از دست می‌دهند هر سال بیشتر می‌شود.
عجیب است با وجود اتفاقات تلخی که برای کوهنوردان تا امروز افتاده باز هم تمایل برای فتح قله‌های مختلف به قوت خود ادامه دارد تا به این ترتیب تعداد قربانیان احتمالی بالاتر برود.
یک روانشناس ورزشی درباره انگیزه کوهنوردان می‌گوید: کوهنوردی فقط ورزش جسم نیست بلکه ورزش روح و روان هم محسوب می‌شود.
کوهنوردی استقامت و پایداری انسان را محکم‌تر می‌کند و وی را در برابر حوادث مختلف زندگی سرسختانه قرار می‌دهد. یک کوهنورد روح صیقل شده‌ای دارد که این روح صیقل‌زده ارمغان دامنه کوه‌ها به اوست.
نمی‌توان گفت کوهنوردان انسان‌هایی شاخص یا متفاوت در جامعه هستند، اما به هر حال صعود به قله‌های مختلف روحیات و رفتار آن‌ها را در مقایسه با دیگران متفاوت تر کرده است.
کوهنوردان روحیه ایثارگرانه‌ای دارند و طبیعی است که شجاعت یکی از ویژگی های اصلی آن‌هاست. آن ها خطر می‌کنند، اما حساب کسانی که بدون توجیه منطقی به سمت و سوی خطر می‌روند جداست. آن ها مرز بین شجاعت و غیرمنطقی بودن را نمی‌شناسند و گمان می‌کنند می‌توانند کاری کنند که از عهده و ظرفیت آن‌ها خارج است.
انجمن پزشکی کوهستان ایران
خیز ریوی حاد در ارتفاعات:
این عارضه ناشی از ارتفاع زیاد و تا حدود زیادی خطرناک و معمولا در ارتفاعات بالاتر از۳۰۰۰ متر دیده می شود.
اولین آثار ریوی ۶ تا ۳۶ ساعت بعد از رسیدن به نقطه مرتفع ظاهر می شود و شامل سرفه ها متوالی خشک، تنگی نفس هنگام استراحت و سنگینی و فشار بر قفسه صدری است.
پس از این مرحله خس خس سینه، اورتوپنه و هموپتیزی ممکن است دیده شود.
شناخت هرچه زودتر علائم اولیه شخص را قادر می سازد قبل از خیز شدید و ناتوان کننده ریوی به تنهایی یا کمک دیگران به سطوح پائین تر برگردد.
برگشت سریع به ۵۰۰تا۱۰۰۰متر پائین تر ممکن است علائم را بهبود بخشد.
