مهدی اعتماد فر، مهدی عمیدی و مرتضی غلامپور سه کوهنورد فقیدی که در حوادث کوهنوردی جان خود را از دست دادند.
هر سه دارای نشان پلنگ برفی بودند، توضیحا پلنگ برفی به صعود کنندگانی اطلاق می گردد که 5 هفت هزارمتری واقع در منطقه شوروی سابق صعود کنند.
اما نکته بغرنج اینجاست که به غیر از مرحوم اعتمادی فر که در دائولاگیری فوت نمود، مهدی عمیدی و مرتضی غلامپور در ارتفاعات متوسط و زیر 4000 فوت نمودند...
همچنین می توان از زنده یاد مقبل هنرپژوه یاد کرد که در حال سنگنوردی آموزشی جان خود را از دست داد.
فارغ از اینکه دلیل از دست دادن این انسانهای بزرگ از نظر تکنیکی چه بوده است، به نظر می رسد که یک وضعیت دست کم گرفتن را می توان در بسیاری از حوادث کوهنوردی رصد کرد.
دست کم گرفتنی که اتفاقا ممکن است در هر جایی حتی سالن سنگنوردی، استفاده نکردن از طنابچه پروسیک، همراه نبردن هدلامپ در صعود، عدم رشد پلکانی، صعود به توچال در زمستان با اسپورتکس و وو مشاهده کرد.
نتیجتا به نظر می رسد عمیق ترین دلیل روی دادن حوادث ناگواری همچون فقدان عزیزانمان در اشتران کوه به دلیل همین دست کم گرفتن باشد.
توضیحا اینکه همه ما جایزالخطا هستیم و اولین مخاطب این نوشتار نگارنده آن می باشد.
یاد رفتگان کوهستان گرامی باد.
