در سطح دريا غلظت اكسيژن در حدود 21% است و فشار بارومتري بطور ميانگين 760 ميليمتر جيوه است. با زياد شدن ارتفاع، غلظت در همان حد باقي ميماند ولي تعداد مولكولهاي اكسيژن در هر تنفس كاهش مييابد. در ارتفاع 3500 متري فشار بارومتري تنها 483 ميليمتر جيوه است. يعني تقريباً 40% كاهش در مولكولهاي اكسيژن موجود در هر تنفس.
جهت اكسيژن رساني مناسب به بدن سرعت تنفس شما (حتي در هنگام استراحت) بايد افزايش يابد. اين تهويه اضافي محتواي اكسيژن خون را بالا ميبرد ولي نه در حد غلظت اكسيژن در سطح دريا....
از آنجايي كه مقدار اكسيژن مورد نياز براي فعاليت تغييري نكرده است، بدن بايد خود را با مقدار كمتر اكسيژن تطبيق دهد. به علاوه به دلايلي كه كاملاً مشخص نيست، ارتفاع زياد و فشار كمتر هوا باعث نشت مايع از مويرگها ميشود كه همين عامل ميتواند باعث افزايش مايع در ريه و مغز شود. ادامه مسير به سمت ارتفاعات بالاتر بدون عادت كردن (همهوايي) و وفق يافتن با محيط ميتواند به بيماريهاي شديد و حتي تهديدكنندة حيات منجر شود.
انجمن پزشکی کوهستان ایران