به یاد دارم چندین سال پیش به اتفاق یک تیم از همنوردان باشگاه فراز مشهد برنامه‌ای سخت را در شرایط نامساعد جوی برف و بوران در یکی از قلل كشور اجرا نموديم.
من گزارش اين برنامه را برای فصلنامه کوه ارسال نمودم. تصورم اين بود كه اجرای یک برنامه این‌چنینی نشان از قدرت و توانمندی اعضای تیم در جنگيدن با طبیعت دارد! اما برخلاف تصورم در شماره بعد آن مجله؛ یکی از اساتید کوهنوردی نقدی مفصل بر اجرای اين برنامه و سرپرستی آن نوشته بود كه تا به امروز آویزه گوش گردیده است.
متاسفانه باید گفت انجام این‌گونه برنامه ها تبديل به یک رویه شده به‌طوری که گاها گزارش برنامه‌هایی را شاهدیم که خبر از اجرای برنامه‌هایی در شرايط آب و هوایی به‌شدت نامناسب دارد كه بارزترين نمونه آن‌را در گزارش سرپرست برنامه کل‌جنو بر روی قله می‌بینیم.
گفته میشود حادثه خبر نمی‌کند اما اعتقادم بر این است که حادثه خبر می‌کند ولی اين ما هستیم که اخطار و چراغ‌زرد و اعلام خطر حادثه را جدی نمی‌گیریم.
خوشبختانه امروزه با وجود سایت‌ها و کانال‌های گوناگون هواشناسی با درصد بالایی از دقت که حتی به‌صورت ساعتی گزارش‌های هوا را به ما کوهنوردان می‌دهند، ديگر در دام هوای بد افتادن خیلی قابل قبول نیست.
بپذيريم كه هيچ قله‌ای ارزش جان یک انسان را ندارد و به یاد داشته باشیم کوه ها در طی اعصار و قرون متمادی وجود داشته و خواهند داشت و ما بارها می‌توانيم با برنامه‌ریزی صحيح و به‌دور از احساسات آنها را صعود کنیم.
لطفا کمی احتیاط و توجه بیشتری به هشدارها و چراغ زرد كوهستان داشته باشیم.
علی کدخدایی - مربی کوهنوردی - خراسان
انجمن پزشکی کوهستان ایران
