تفاوتهای اساسی گاهی اوقات مشهود و بارز نیستند. مثلاً در زمستان در دره (ارتفاع کم) هوا مانند تابستان بسيار گرم است در حالیکه در ارتفاع دو هزار متری و بیشتر کاملاً سرد می باشد اگر توده های ابر در ارتفاع پايين سیر کنند، برف و يخ در قسمت بالای کوه و احتمالاً دیده نمی شود و کــوه پیمایان کم تجربه ممکن است با تجهیزات ناکافی عازم ارتفاعات شوند در حالیکه با ايــــن عمل خود دست به کار خطرناکی زده اند و نتیجه ی آن تلفات و ضایعاتی است که همگی کم و بیش با آن برخورد کرده ايم يا لااقل شنیده ايم.
از طرفی دیگر در زمستان کوه روی بسيار دلچسب و فرح انگیز است. توده هـای برف، کوهها و تپه ها را به شکل زیبائی آراسته میسازد. مسیری که در تابستان سخت و کشنده است در این فصل صاف و هیجان انگیز میشود کوهها به نظر بزرگتر می آیند و ممکن است کوه پیمایان مبتدی را وسوسه کند.
ولی بهتر است در شرایط برفی به ارتفاعات نرویم و در دامنه های کوهها و تپه های مجاور به کسب تجربه بپردازیم، زیرا شیب های تند و کوه پیمایی در ارتفاعات بالا مخصوص کوهپیمایانی است که روی برف و یخ تجربه دارند و به هیچ وجه مناسب کسانیکه تجربه محدودی در کوهپیمایی های مقدماتی دارند نیست.
در مسیرهای خیلی ساده زمستانی ممکن است ما با شرایـــــط سخت صعود از یخ و برف مواجهه شویم و اصولا" ارتباط نزدیکی بین آنها وجود دارد.
بهمین جهت لازم است که از افراد با تجربه به منظور یادگیری فنون و تکنیک های یخ و برف کمک بگیریم.
