کوه در زمستان جلوهای پرشکوه و دیدنی دارد، اما وای اگر آن روی تند خویاش بالا بیاید! هیچ کس نمیتواند بگوید که "کوه مرا دوست دارد و آزارم نمیدهد". در واقع کوه همه را دوست دارد و زیبایی و نعمتهای خود را به همگان چه پا بر آن بگذارد یا نه – ارزانی میدارد، اما او به راه خود میرود و معصومیت آن خالی از خصلت وحشیانه و خشن نیست. «جوری کوکوشکا» (کوهنورد اعجوبهای که اندک زمانی پس از «رینهولد مسنر» موفق به صعود 14 قلهی بالای هشت هزار متر شد در مدتی بسیار کمتر از مسنر، به جز اولین هشت هزارمتری خود، بقیه را در زمستان یا از مسیرهای نو صعود کرد) گفته بود که کوهها با او مهربانند. ولی او در سال 1989 در برنامه صعود جبهه جنوبی «لوتسه» سقوط کرد و کشته شد.
ذوق و دیدن ستیغها و دامنههای پربرف و اشتیاق درگیری با مشکلات، نمیتواند جایگزین تمرینهایی که لازمه روبهرو شدن با شرایط سخت زمستانی است بشود، برای داشتن یک صعود زمستانی خوب، باید مسیر را در تابستان صعود کرده باشید و یا دست کم اطلاعات مسیر مورد نظر را خوب جمع کرده باشید و کوهنوردی مشابه را در جاهای دیگر به انجام رسانده باشید.
برای یادگیری کوهنوردی به ویژه ریزهکاریهای کار فنی و زمستانی، هیچجا بهتر از گروهها و باشگاههای کوهنوردی نیست. در این جاها میتوان از تجربه دیگران برخوردار شد، با دیدن کارهای دیگران انگیزه یافت، برای اجرای برنامه خود «پا» پیدا کرد و با تأثیر «هم نیروزایی»، synergic ، کار گروهی به توانی بالاتر از جمع سادهی تواناییهای فردی دست یافت. حتی کسانی که کارهای برجسته انفرادی انجام دادهاند (برای مثال در ایران؛ زنده یاد جلال فروزان و محمد نوری) دانش و تجربه خود را در جریان کار گروهی و در گروههای کوهنوردی به دست آوردهاند. این افراد پس از رسیدن به حدی از قابلیت، ممکن است به دلایلی و در چند روز کاری هم به برنامه های انفرادی دست بزنند.
چند نکته:
کوهنوردی در زمستان کاری جدی است که خطرهایی در بر دارد. بدانید که چه میکنید و بکوشید که خانواده و نزدیکان شما هم از واقعیتهای کار مورد علاقهتان اطلاعاتی داشته باشند. خود را با بیمههای مناسب پوشش دهید.
بدون آن که در کوهنوردی غیر زمستانی مهارت یافته باشید، در زمستان به کوه نروید.
گاه کوهنوردی در ماههای خارج از فصل رسمی زمستان هم میتواند به اندازهای و حتی بیشتر از صعود زمستانی دشوار یا خطرناک باشد. فروردین ماه میتواند هوای بسیار متغیر و پرخطری داشته باشد، چند نفر از برترین کوهنوردان دماوندپیمای ایران در فروردین جان خود را در راه صعود به قله دماوند از دست دادهاند: مجید بنیهاشمی، فرامرز فرامرزپور و پسرش مرتضی، و جلال فروزان.
گروههای کوچک (6-5 نفره) ترکیب خوبی برای صعود زمستانی است. در چنین گروهی هم قابلیت تحرک زیاد است، هم امکان امداد در شرایط اضطراری هست، و هم به راحتی میتوان پسماندها را جمعآوری کرده و از آلودهسازی و تخریب محیط جلوگیری کرد.
در انتخاب وسایل خوب دقت کنید: لازم نیست جدیدترین کفش و پوشاک موجود در بازار را بخرید، با کوهنوردان با تجربه مشورت کنید و وسایل خود را در برنامههای یک روزه زمستانی یا در مسیرهای شناخته شده و مطمئن امتحان کنید و چیزهای اضافه با خود نبرید. بارکشی در شیبهای پوشیده از برف طاقتفرسا است.
حدود سه برابر زمانی که صرف یک صعود در تابستان میکنید، برای همان صعود در فصل زمستان در نظر بگیرید.
شیوههای مقابله با سرمازدگی و دیگر خطرها را فرابگیرد. اصول جستوجو و نجات را در برنامههای پیش از صعودهای بزرگ تمرین کنید.
یاد بگیرید که کارهایی مانند بستن بند کفش، عکاسی، حمایت کردن و هر کار دیگری با وسایل کوهنوری را با دستکش انجام دهید.
عینک مناسب (ضد UV) و کرم ضدآفتاب را فراموش نکنید.
کوهنوردی را در زمستان جدی بگیرید!!!.