هیات کوهنوردی رفسنجان

هدف از صعود های ما صرفا فقط یک صعود نیست و ما در پی معشوق قله های عشق را در می نوردیم ما به غیر از یک صعود به دنبال ارزش های والای انسانی هستیم ما قصد با هم بودن را داریم و می خواهیم یاد بگیریم که چطور یک سیب کوچک را با عشق بین تمام دوستان تقسیم کنیم ما قصد نداریم پس از صعود یک قله دست به صعود قله منیت بزینم و یک قله دیگر به نام من را فتح کنیم.
 ۱- صعود به قله ها و فتح بلندی های کوهستان تنها یکی از اهداف کوه نوردی است و همه ی آن نیست مبادا که در این راه دچار لغزش و اشتباه شوید و سایر اهداف ارزنده کوه نوردی را به فراموشی بسپارید.
۲- بحث اخلاق در کوه نوردی مقوله ای تفکیک ناپذیر از این ورزش است و برماست که با فراست و دقت لازم اصول اخلاقی آن را فراگرفته، در تمامی شئون فعالیت هایمان از آن بهره ببریم و آنها را بکار بندیم.
۳- در کوه هرگز کسی برتری، تفوق و اولویتی در شان و مقام نسبت به دیگران ندارد و تنها میزان برخورداری از اخلاق و منش والای کوه نوردی است که افراد را ممتاز و قابل تقدیر یا احترام مضاعف می گرداند.
۴- برترین کوه نوردان بدون شک همان هایی هستند که به درجات بالایی از استواری، گذشت و توان ایثار دست یافته اند و موفقیت خود را جدای از موفقیت و سلامت دیگران نمی دانند.
۵- از مهم ترین انگیزه های دوستداران طبیعت کوهستان، بهره گیری از سکوت و آرامش بی نظیر کوه است. انسان در دامان طبیعت کوه، راه عبور از تلاطم درون و چیره شدن بر نا آرامی های روحی و جسمی را می یابد.

۶- بزرگ ترین و خطرناک ترین دشمن یک کوه نورد، غرور و تکبر است.
۷- در شدائد و سختی هاست که در بوته آزمایش قرار می گیریم و صفات ارزنده ای چون فداکاری و ایثارمعنی پیدا می کنند. در کوه نوردی به سبب شکل و نوع خاص ورزشی که انجام می دهیم، به دفعات در این آزمایش ناخواسته محک خواهیم خورد، پس با تقویت خصایل انسانی و والا سعی کنیم در این گذر سرافراز و پیروز باشیم.
۸- سکوت و آرامش کوهستان نقطه عطفی در اعطای شانس تفکری دقیق تر درباره خود و جهان پیرامون است که شاید بتوان از آن به عنوان برگ زرین دفتر کوه نوردی یاد کرد. درک صحیح و استفاده بهنجار از این موهبت بزرگ، نشانه شناخت و تلقی صحیح ما از طبیعت و بشر خواهد بود.
۹- به یاد داشته باشیم که در کوه نوردی برخلاف بسیاری ورزش ها، تنها عشق و علاقه بیکران به طبیعت و کوهستان است که آدمی را به بلندای کوه ها و قله ها می کشاند و در انتها نیز نه مدالی هست، نه جام پیروزی و نه عنوان و تبلیغی. پس پاس بداریم این همه خلوص و زیبایی را و دوست بداریم کوهستان با صفا را.
۱۰- آنگاه که برفراز قله ای می ایستیم، غرور و منیت را از درون خود به در کنیم و از خداوند همه کوه های عالم که رخصت نیل به چنین لحظه ای را به ما ارزانی داشته سپاسگذار باشیم.
۱۱- تمامی کوه نوردان دنیا از هر نژاد، رنگ و مذهبی برای محیط کوهستان احترام و ارزشی منحصر به فرد و خاص قائل هستند و این همسانی ارزشمند در سراسر گیتی بدون تردید ناشی از فضای بی نظیر و روحانی حاکم بر کوه هاست.