مدت‌ها از ورزش و تمرین کناره گرفته‌اید.
اگر مدت طولانیست که ورزش نمی‌کنید پس طبیعی است وقتی دوباره تمرین را شروع می‌کنید احساس کُندی کنید و تمرین برای‌تان سخت باشد. بعد از دو هفته ورزش نکردن، ظرفیت هوازی‌تان تا حدودی افت می‌کند. حتی یک کاهش جزئی در استقامت و بنیه باعث می‌‌شود تمرین به نظرتان سخت بیاید، مخصوصا ورزش هوازی چالش برانگیزتر خواهد شد. همه‌ی ما نیاز داریم گاهی از تمرین فاصله بگیریم اما یک یا دو روز در هفته کافیست. ضمنا بیش از حد تمرین نکنید تا تمرین‌زده و فرسوده نشوید.
کربوهیدرات‌های اشتباهی مصرف می‌کنید.
شاید قبل از تمرین با این هدف که سوخت مورد نیاز تمرین را تامین کنید یک میان‌وعده کربوهیدرات‌دار خورده‌اید. اما کربوهیدرات از نوع ناسالم می‌تواند قند خون‌تان را حین تمرین با افت ناگهانی روبرو کند. در واقع این اتفاق یکی از متداول‌ترین علت‌های خستگی و ناتوانی در تمرین است.
یکی از چالش های مهم زنان در فعالیت کوه نوردی ، خودداری از نوشیدن آب و مایعات جانشین در صعودهای سراسری و یا گروهی پر تعداد به همراه مردان است که به علت رعایت عرف و فرهنگ جامعه و در دسترس نبودن مکانی امن و نزدیک و دور از دید از دفع ادرار خودداری می نمایند و به همین علت مجبور می شوند که آب و مایعات جانشین در حد مطلوب استفاده نکرده که در نتیجه به طور ارادی خود را دچار آب زدایی پیشرونده می نمایند.
از آنجایی که زنان با مقایسه مردان به لحاظ فیزیولوژیکی جسمانی با داشتن توده چربی بیشتر حدود ده درصد نیاز به آب بیشتری دارند که این مزید بر علت می گردد.
اغلب در صعود های مشترک و پر تعداد که بارها ناظر آن بوده ام ، سرپرستان برنامه ها مکان هایی رابرای توقف و استراحت و تجدید قوای تیم و یا کمپ زنی در نظر میگیرند که نقاط کور و دور از دید ، مناسب و امن برای این مورد وجود ندارد و زنان آگاهانه مجبور به خودداری از نوشیدن آب و سایر مایعات به جهت عدم دفع ادرار می گردند.
تشویق ظاهری و غیر واقعی سرپرست نیز زنان را وادار به ادامه فعالیت نموده و آنان را به سوی آب زدایی پیش رونده می کشاند که حاصل آن جز واماندگی ، خستگی و گرفتگی عضلات و ... نیست . زیرا بدن انسان قادر به سازش فعالیت مناسب و مطلوب در شرایط آب زدایی نخواهد بود.
