شما هر میزان که بدن خود را برای یک فعالیت سنگین آماده کرده باشید باز هم بعد از فعالیت در عضلات خود احساس درد می‌کنید. این درد ناشی از وضعیتی است بنام DMOS که به معنی پارگی فیبرهای عضلانی شما در مقیاس میکروسکوپی است.
معمولا این درد 24 ساعت بعد از فعالیت شروع شده و تا 48 ساعت ادامه دارد و در نهایت شروع به فروکش می‌کند. در اینجا به چند راهکار ساده در جهت ریکاوری عضلات بعد ازورزش کوهپیمایی اشاره میشود.
در شیب های تند که احتمال ریزش سنگ وجود دارد حتما موارد ذیل را رعایت نمایید:
۱- در گروههای کوچک و نزدیک به هم حرکت کنید به شکلی که بتوانید یکدیگر را مشاهده و حمایت کنید.
۲- از عبور از مسیرهای ناپایدار و گرفتن سنگهای نامطمئن اجتناب کنید زیرا خطر بیرون آمدن آنها بسیار است.
۳- از قرار گیری در زیر پای سایر افراد در چنین مسیرهایی اجتناب کنید. اجازه دهید سایرین مسیر را طی کنند و بعد از بخش نامطمئن گذر نمائید.
۴- زمانیکه فرد یا گروهی پائین تر از شما در حال گذر از مسیر است سعی کنید تا عبور کامل آنها متوقف شوید و اگر احیانن سنگی از زیر پایتان رها شد با صدای بلند فریاد بزنید: سنگ
۵- گیره ها را پیش از وارد کردن وزن امتحان کنید. بر روی آنها به سمت پائین و نه بیرون وزن بیاورید.
سوخت و ساز بدن شما، مهم ترین منیع تولید انرژی و گرما برای شماست، در نتیجه باید برای سوخت‌رسانی بیشتر، غذا و مایعات کافی به بدن برسانید. برای این منظور باید برخی نکات ساده و عملی را رعایت کنید.
غذا و مایعات کافی مصرف کنید.
همراه داشتن مایعات و همچنین تنقلات مفید و سرشار از انرژی می‌تواند امکان تعذیه مناسب را بصورت متناوب و دائمی‌برای شما فراهم آورد.
از یخ‌زدگی غذاها جلوگیری کنید.
برای این منظور می‌توانید از غذاهایی مانند شکلات، انواع آجیل، شکلات‌های انرژی‌زا که در مقابل سرما و یخ زدگی دوام بیشتری دارند استفاده کنید. به این نکته توجه کنید که نگهداری این مواد غذایی در فضایی نزدیک به بدن می‌تواند موجب گرم ماندن و محافظت بیشتر آنها در مقابل سرما و یخ زدگی باشد.
مواظبت صحیح وانبارداری درست طناب بزرگترین کمک به سلامت طناب و خودتان است. همیشه طناب را در کیسه مخصوص آن تمیز نگهداری کنید.
هرگز طنابتان رو به کسی قرض ندهید واجازه ندهید که طناب به طور مستقیم با هر ماده شیمیایی که توانایی آسیب زدن به الیاف نایلونی را دارد ،آلوده شود. هوشیار باشید که طناب خود را درکجا قرارمی دهید وهرگز آن را در نزدیکی ماشین(مخصوصاً اجزا ماشین از جمله باطری فرسوده ) ،حتی در مسیرعبور و یا هر ماده شیمیایی قوی قرار ندهید.
باید توجه داشت که طناب اصلی ترین ابزار حمایتی سنگنورد محسوب میشود.
بد نیست بدانیم که با توجه به علت های بیان شده که موجب آسیب رسانی به طناب شده است، گازهای آلاینده دیگری مثل: گاز اسید سولفوریک ، گاز نیتریک ، گازهای گوگردی، متان،اکسید ازت، آمونیاک، منوکسید کربن و...(بستگی به محل سکونت ) درهوا وجود دارند که موجب فعل و افعالاتی بر روی کریستال های پیوند دهنده مولکولی طناب می گردند وبه آرامی هستۀ طناب را بدون اینکه متوجه شویم از درون منهدم میکنند. برای مثال، یکی از دلایلی که گفته می شود اگر طنابی را که به مدت 10 سال یا بیشتر استفاده نکرده اید، باید آن را کاملاً کنار گذاشته و به هیچ وجه استفاده نکنید، همین علت است.
این واقعۀ وحشتناک اگر چه آسیب دیدگی کمی داشته است اما زنگ خطری است که هر لحظه برای طناب هایی که تاریخ مصرف آنها گذشته و در حفظ و نگهداری آنها دقتی صورت نگرفته است، قابل تکرار است و بدون تعارف پیامد های وخیمتری به دنبال خواهد داشت. امید است که رعایت اصول اولیه نه تنها در طناب بلکه در کلیه ابزارها وهمچنین دیگر قسمت های ورزش کوهنوردی موجب لذت بردن ما از این ورزش شود.
