درباره موضوع بالا 50 اشتباه عمده در صعود که می تواند منجر به مرگ ، سانحه ، آسیب و یا حتی کندی صعود شما شود را با همدیگر مرور خواهیم کرد . همچنین به راههای جلوگیری از آنها نیز خواهیم پرداخت .
نفر صعود کننده و حمایتچی هر چقدر هم که کارکشته باشند باید بازهم در هنگام صعود همدیگر را چک کنند . این چک کردن به معنای عدم اعتماد به هم طناب خود نیست بلکه عاملی عمده برای جلوگیری از بروز حوادثی که ناشی از تکراری شدن کار است می باشد . دقت کنید که طناب به درستی از ابزار حمایت شما عبور کرده باشد .
همچنین پیچ کارابین پیچ شما در اتصال به ابزار حمایت بسته باشد . اگر صعود کننده هستید دوباره گره خود را چک کنید . آیا گره را به درستی زده اید ؟ ( معمولاً گره هشت تعقیب در طنابهای با قطر پایین در هنگام صعود تمایل به باز شدن دارد پس زدن گره ضامن پشت گره اصلی توصیه می شود . ) همچنین چک کنید که طناب از قسمتهای هارنس شما به درستی عبور کرده باشد .
یک اتفاق واقعی: یک مورد واقعی از درست نزدن گره به هارنس اتفاقی بود که برای Lynn Hill در سال 1989 افتاد . او که یک صعود کننده سیزده کار بود در هنگام گرم کردن بر روی یک مسیر ساده هنگامی که در انتهای مسیر بر روی طناب نشست طناب از داخل هارنس او عبور کرده و او 75 فوت سقوط کرد . البته هیل از این حادثه جان سالم به در برد . او بعدها اعلام کرد که در هنگام زدن گره سرگرم صحبت با یکی از دوستان خود شده و فراموش کرده گره را تکمیل کند
مورد مشابه اتفاقی بود که برای مقبل هنرپژوه جوانترین هیمالیانورد ایرانی پیش آمد.
او برای اتصال طناب به هارنس خود از کارابین پیچ دار استفاده کرده بود که پیچ کارابین یا از ابتدا باز بوده و یا در هنگام صعود باز شده بود . این حادثه متاسفانه منجر به فوت این سرمایه گرانبها شد .
هارنس خود و گره ها را قبل از صعود حتماً دوباره چک کنید.
"گرلینده کالتنبرونر" تنها زن کوهنورد جهان که هر 14قله بالای 8000متر رو صعود نموده، در مورد علت زندگی و صعودهایش اینگونه عنوان میکند که:
هر گاه با دیگران درباره اکسپدیشن هایم صحبت می کنم، می توانم احساس کنم که آن ها فقط عذاب و سختی های این کار را می بینند:
سرما، توفان و خطرات.
تنها افراد کمی می توانند با این لحظات زیبا ارتباط برقرار کنند، لحظاتی که مرا به سوی هیمالیا باز می گردانند.
من به دنبال این موقعیت های خاص هستم:
غوطه ور شدن در زیبایی، احساس قوی زنده بودن و "خودم" بودن به طور خالص و ناب
این بالا من آزادم، من می توانم از تمام مسئولیت ها جدا شوم، مجبور نیستم خوشایند دیگران باشم. دور از هر چیزی در آن پایین، می توانم خود واقعی خودم باشم.
هر زمان که تسلیم دنیای کوه های بلند می شوم، احساس خشنودی می کنم. حتی اگر متوقف شوم با خوشی لبریز می شوم. وقتی صعود می کنم مصمم هستم، احساس استقلال و شایستگی می کنم.
من در کوهستان تصمیم قاطع ام را خودم می گیرم و در مقایسه با زمانی که در پایین هستم احساس کاملا متفاوتی دارم، این خود واقعی من است.
احساس احاطه شدن با زیبایی کوهستان و تعدد این لحظات
من روی برف، نزدیک کوله هایمان نشسته ام. مجذوب چشم انداز و خیره در هیبت زیبایی های اطراف شده ام. کمی مه در افق می بینم اما جز آن، آسمان کاملا صاف است. این لحظات دلیل زندگی و صعودهای 8000 متری من هستند.
شاید مشکل خار پاشنه برای خیلی از کوهنوردان وجود داشته باشد. پا مهمترین عضو واندام برای انجام فعالیت ورزشی برای کوهنوردان است.
خیلی ها در طول زندگی درد پاشنه ی پا را تجربه می کنند که علل مختلفی دارد اما شایعترین آنها فاشئیت پلانتار یا همان خارپاشنه است.
اما اگر فکر می کنید که واقعا خاری در پاشنه تان درآمده که باعث درد شدید شده است در اشتباهید.......
مونوکسید کربن یا همان CO بعنوان یک محصول جانبی احتراق آزاد می شود، سپس به هموگلوبین (حمل کننده اکسیژن) چسبیده و مانع رسیدن اکسیژن به بافتها می شود.
نکته جالب آنکه مسمومیت وآلودگی مونو اکسید کربن در ارتفاعات به دلیل رقیق بودن و کم بودن اکسیژن بسیار خطرناک تر است. تهویه نامناسب هوا در جانپناه، پخت و پز غذا در چادر، روشن گذاشتن کپسول برای تولید گرما در چادر(همه ساله تعدادی کشته می دهد) از مواردی هستند که موجب بروز این مسمومیت خواهند شد. از نشانه های این نوع مسمومیت در ارتفاع می توان به سردرد، سرگیجه، تهوع و ضعف اشاره کرد.
مونوکسید کربن می تواند علائمی همچون علائم بیماری ارتفاع به همراه داشته باشد و یا حتی این بیماری را تشدید کند. راهکار مناسب برای مقابله با این حالت انتقال سریع فرد مسموم یا دارای علائم فوق به محیط مناسب دارای گردش هوا و تنفس های عمیق جهت اکسیژن رسانی بیشتر به بافتها است. نکته حائز اهمیت این است که مشاهده می شود برخی از کوهنوردان به محض رسیدن به قله و یا در مسیر آن اقدام به روشن کردن سیگار می کنند! این امر علاوه بر کاهش اکسیژن رسانی موجب فشار دوچندان به دستگاه تنفسی برای کسب اکسیژن می شود.
ترجمه: پویا سلیمانی
