هیات کوهنوردی رفسنجان

صعود به قله‌های آتش‌فشانی مانند دماوند و قرار گرفتن در معرض گازهای گوگردی و تنفس آنها می‌تواند موجب آسیب به سلامتی ما گردد، ترکیب سولوفور با هموگلوبین و ایجاد اختلال در اکسیژن‌رسانی به عضلات و بافتها از جمله این عوارض محسوب می‌شوند.

سولفوگلوبینمی
سولفو گلوبینمی یک وضعیت نادر پزشکی است که حاصل ترکیب هموگلوبین خون با گوگرد (سولفور) می‌باشد. وقتی سولفید هیدروژن یا یون‌های سولفید با خون ترکیب شدند، توانایی حمل اکسیژن را از دست می‌دهند. اگر این میزان ترکیب سولفور از آستانه 60% که وضعیت بحرانی است عبور کند حتی ممکن است منجر به مرگ شخص شود.


دلالیل ایجاد
مصرف برخی داروها، قرار گرفتن در معرض سولفید هیدروژن و قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا از جمله عوامل ایجاد این وضعیت می‌باشند.


علایم و نشانه‌ها
احساس خستگی، احساس درد در قفسه سینه، جریان خون شریانی به رنگ قهوه‌ای شکلاتی، سرگیجه، تعییر رنگ لب‌ها، لکه‌های تیره در نوک انگشتان، احساس سوزش در ادرار، احساس سوزش در هنگام تنفس از جمله علایم این وضعیت می‌باشند.


راه‌کارهای درمانی
استفاده از اکسیژن مکمل و در موارد شدید، تزریق خون به شخص مبتلا می‌تواند در بهبود وضعیت شخص موثر باشد.

ترجمه: پویا سلیمانی

مقایسه دسته‌بندی:
•  صعود آلپی
•  صعود محاصره‌ای
•  صعود کپسوله
و
•  صعود طبیعی
•  صعود مصنوعی
•  صعود ترکیبی
•  درای تولینگ

به ساده‌ترین بیان می‌توان گفت که اولین دسته مشخص‌کننده استراتژی صعود و دومین دسته مشخص کننده تکنیک صعود می‌باشند.
در اولین دسته بندی کوهنورد تصمیم می گیرد که از چه راهبردی استفاده نماید.
•  بارگزاری یا عدم بارگزاری
•  تعداد نفرات تیم
•  استفاده یا عدم استفاده از طناب ثابت
•  بهره‌گیری از تدارکات تیمی یا عدم استفاده

ادامه مطلب...

شایدانگشتان سخت‏ترین قسمت بدن برای گرم‏کردن باشند، چرا که در شرایط سخت و سرد، خون آﻧﻬا به قسمت‏های دیگر بدن ارسال می‏شود. متأسفانه این تغییر مسیر جریان خون باعث اختلال در کارهایی که انجام آﻧﻬا از طریق انگشتان صورت می‏گیرند مثل کشیدن زیپ یا گره زدن می‏شود که به نوبه خود می‏تواند باعث کندی حرکت گروه در هنگامی که احتیاج به سرعت بیشتر برای پیداکردن پناهگاه دارند، بشود. برای پیداکردن دستکش یا دستکش دوانگشتی مناسب برای خود باید تجربه بدست آورد و بهترین آﻧﻬا را انتخاب کرد. برای تصمیم گرفتن در این مورد باید توافقی از ضریب‏های گرمایی و خوش‏دستی دستکش را به حساب آورد. بطور کلی حجیم بودن دستکش به معنی گرم بودن آن و کاهش خوش‏دستی است. هرچقدر صعود فنی‏تر می شود، مسئله سازگاری این دو ضریب هم برجسته می شود. سیستم پوشیدن لایه ای را در مورد دستکش هم می توان بکار برد. اولین لایه می‏تواند یک دستکش پنج انگشتی باشد و برای لایه اضافی از یک دستکش دو انگشتی استفاده کرد. دستکش‏های دو انگشتی گرم‏تر از دستکش‏های معمولی هستند، چرا که انگشتان در آﻧﻬا کنار هم قرار می‏گیرند و یکدیگر را گرم می‏کنند. دستکش هم مانند لباس‏های گرمایی، باید از الیافی ساخته شده باشد که در صورت خیس شدن، خاصیت گرمایی خود را حفظ کنند. دستکش‏های مناسب معمولاً از جنس الیاف مصنوعی، پشم+الیاف مصنوعی و یا پشم هستند. روکش دستکش‏های شما باید انقدر بلند باشد که بتواند ١٠ تا ١۵ سانتی‏متر از آستین بادگیر و یا کاپشن شما را بپوشاند و برای بسته‏شدن به دوردست دارای بندهای چسبی باشد. به دستکش یا روکش دستکش خود ریسمان ایمنی بدوزید و آن را به لباس خود وصل کنید. با این کار هنگام صعود از صخره‏ها و یا زمانی که باید دستکش های خود را در بیاورید، ترسی از پائین افتادن آﻧﻬا نخواهید داشت. در مدتی که در کمپ هستید، استفاده از دستکش‏های استرچ و یا دستکش‏هایی که در قسمت نوک انگشتان سوراخ هستند، کارکردن دستها آسان‏تر می‏کنند و احتیاج به درآوردن کامل آﻧﻬا در حین کار نیست. توجه داشته باشید که اکثر الیاف مصنوعی بر اثر حرارت دیدن ذوب میشوند. زمانی که در هوای سرد سنگنوردی می کنید و تمایل به پوشاندن سرانگشتان خود ندارید و می خواهید که انگشتان شما سنگ‏ها را لمس کنند، یک دستکش بدون نوک انگشتان می تواند مناسب کار شما باشد. بعضی از کوهنوردان هم چند جفت دستکش استرچ با خود دارند و هر زمان که دستکش آﻧﻬا خیس شد با جفتی دیگر عوض میکنند. از دستکشهای چرمی در هنگام کارکردن با طناب مثل فرود یا حمایت کردن استفاده می‏شود. با این دستکش‏ها می‏توان طناب را بهتر چسبید و در صورت ترمزکردن با طناب به هنگام سقوط، باعث داغ شدن طناب و سوختن آن نمی‏شوند. در صورت خیس شدن قابلیت گرمایی ندارند و خشک شدن آﻧﻬا هم به آهستگی صورت می‏گیرد.