هیات کوهنوردی رفسنجان

مشکل خار پاشنه برای خیلی از کوهنوردان هم وجود داشته باشد. پا مهمترین عضو واندام برای انجام فعالیت ورزشی برای کوهنوردان است.
خیلی ها در طول زندگی درد پاشنه ی پا را تجربه می کنند که علل مختلفی دارد اما شایعترین آنها فاشئیت پلانتار یا همان خارپاشنه است.اما اگر فکر می کنید که واقعا خاری در پاشنه تان درآمده که باعث درد شدید شده است در اشتباهید.
از هر ده نفر یک نفر چنین خاری را در پاشنه ی خود دارد که دردی ندارد و یافته ای اتفاقی است.در واقع دردی که شما احساس می کنید مربوط به ورم و التهاب در فاشیای پلانتار است که نواری در کف پاست و پاشنه را به پنجه متصل می کند تا قوس کف پایی خوبی داشته باشید.حالا اگر شما وزن زیادی دارید یا زیاد سرپا می ایستید و بالا و پایین می پرید شاید در معرض چنین دردی باشید.

اگر قوس کف پای تان بیش از حد زیاد است و یابالعکس کف پایتان صاف است و یا تاندون آشیلتان بیش از حد سفت است باید دیر یا زود منتظر چنین واقعه ای باشید. اما زیاد نگران نباشید.پزشک به خصوص یک پزشک ورزشی می تواند کمک زیادی به شما بکند.

به عنوان نمونه این ورزشها می توانند کمکتان کنند:
۱.صبح قبل از این که از رختخواب خارج شوید پنجه پای خود را به سمت بالا بکشید. با این کار عضلات پشت ساق کش می آیند و فشار کمتری به کف پا می آورند.این کار را پنج بار و هر بار به مدت ۳۰ ثانیه تکرار کنید.
۲.یک باند یا پارچه دور پنجه بیاندازید و بکشید.با این کار فاشیای پلانتار را کش می دهید تا نرم شود و در صورت فشار روزمره ملتهب نشود.
۳. درعضلات خلف ساق کشش ایجاد کنید.
۴.یک توپ تنیس را زیر پا قرار بدهید و بفشارید.
۵.از بطری آب یخ غافل نشوید.آن را زیر پا قرار داده و روی آن پا را قل بدهید
اما اگر از این درمان ها طرفی نبستید چندان جای نگرانی نیست.هنوز روش های زیادی وجود دارد:مسکن ها،تزریق کورتون،استفاده از امواج شوکی و این اواخر PRP (سلول درمانی) از روش هایی هستند که می توانند کمک کننده باشند.

فراموش نکنید که کاهش وزن، کفش مناسب و ورزش روزانه از مهم ترین اصولی هستند که باید مد نظر داشته باشید.

انجمن پزشکی کوهستان ایران

برخی فکر میکنند، تفاوتی بین این دو روش نیست ، اما هرکدام ازاین روش ها نقاط قوت و ضعف ویژه ی خود را دارند.

دویدن برروی تردمیل :

دویدن برروی تردمیل به دلیل حرکت تسمه ی دستگاه در زیر پاها و کمک به دویدن ،  نیاز به تلاش کمتری داشته  و راحت تر است .

میزان سرعت را میتوان برروی مقدار ثابتی که مدنظرمان است تنظیم کنیم.

یک روش بسیار موثر برای انجام تمرینات مبتنی بر سرعت (tempo) است.

سطح نرم تری برای دویدن بوده و مفاصل ، تحت فشار کمتری قرار میگیرند.

تحت تاثیر شرایط آب و هوایی نیست.

روش دویدن در محیط را نمیتواند تقلید کند .

دویدن در محیط آزاد :

سطح دویدن در این محیط نسبت به دویدن برروی تردمیل بسیار متنوع تر است.

هرچه سطح سخت تر باشد، فشار بیشتری برروی مفاصل بویژه زانوها می آورد .

شرایط آب و هوایی هنگام دویدن در محیط آزاد موثر بوده زیرا زمین حرکتی نمیکند و کنترل کمتری وجود دارد .

چنانچه برای مسابقه درحال تمرین هستید از تردمیل استفاده کنید

چنانچه یک دونده هستید بهتراست از روش دویدن در محیط آزاد استفاده بفرمایید..

انجمن پزشکی کوهستان ایران

این سه دسته افراد شامل:
۱. طبیعت‌دوستان و ماجراجویان فاقد آموزش تخصصی: 
این افراد معمولاً دوره‌های تخصصی فدراسیون کوهنوردی را نگذرانده‌اند. به دلیل ترس از سقوط یا مرگ، کمتر اقدام به کارهای پرخطر می‌کنند. اگر هم چنین ریسکی کنند، نجات آن‌ها اغلب شانسی است و حوادثشان معمولاً تلخ و جبران‌ناپذیر (و گاه منجر به فوت) خواهد بود.

۲. کوهنوردان/طبیعت‌گردان دارای آموزش پایه ولی کم‌تجربه: 
این گروه پرخطرترین دسته محسوب می‌شوند. با وجود گذراندن دوره‌های آموزشی فدراسیون، به دلیل غرور ناشی از یادگیری ناقص، کم‌تجربگی و تمایل به خودنمایی، اقدام به ریسک‌های غیرمنطقی می‌کنند. متأسفانه حوادث آن‌ها غالباً به مشکلات جدی، صدمات جبران‌ناپذیر یا فوت منجر می‌شود.

۳. کوهنوردان آموزش‌دیده و با‌تجربه: 
این افراد با تکیه بر تبحر و تجربه‌ی بالا، آگاهانه به فعالیت‌های پرخطر می‌پردازند. در صورت وقوع حادثه، ممکن است نجات یابند، اما متأسفانه احتمال بروز حوادث مرگبار یا جبران‌ناپذیر برای آن‌ها نیز وجود دارد.

راهکار ایمنی: تنها قانون کوهستان "ایمنی، ایمنی، ایمنی" است!

چهار اصل حیاتی برای کوهنوردی ایمن:

1.  ایمنی اول: آموزش اصولی 
    گذراندن دوره‌های تخصصی فدراسیون کوهنوردی *پیش از هر اقدام*.
2.  ایمنی دوم: تجهیزات استاندارد 
    استفاده *همیشگی* از لوازم مطابق با استانداردهای روز.
3.  ایمنی سوم: به‌کارگیری صحیح آموخته‌ها و تجهیزات 
    استفاده *به‌موقع و درست* از آموزش‌ها و ابزارها در شرایط واقعی.
4.  ایمنی چهارم: تکمیل دانش با تجربه‌ی مربیان 
    بهره‌گیری از راهنمایی‌های مربیان و مدرسان مجرب کوهنوردی. این اصل، سه مورد قبلی را تکمیل می‌کند و امکان رفع ایرادات، دریافت تجربیات عملی و نهایتاً دستیابی به کوهنوردی ایمن را فراهم می‌سازد.

انجمن پزشکی کوهستان ایران