کمیته پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی
بیماری ارتفاع چیست؟
بیماری‌های ارتفاع عمدتا به سه دسته تقسیم می‌شوند. نخست بیماری حاد ارتفاع (A.M.S) که سردرد و تهوع علائم آن هستند و معمولا در ارتقاع 3000 متری و بالاتر نمایان می‌شوند. دو بیماری دیگر که شامل ادم مغزی (H.A.C.E) و ریوی (H.A.P.E) می‌باشد خطر جدی برای حیات فرد محسوب شده و حاصل تجمع آب در ریه‌ها یا مغز می‌باشند. اگر قصد پیمایش یا مسافرت به ارتفاعات بالا دارید کمیته پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی برخی راهنمایی‌های کلیدی به شما ارائه می‌کند.
آیا هیدراته بودن (مصرف آب) از بیماری ارتفاع پیشگیری می‌کند؟
هفت قانون برای زنده ماندن در کوه وجود دارد که بر اثر تجربه کوهنوردان به دست آمده و باید هر کوهنوردی قبل از صعود این نکات را یاد آوری کند.
اولین نکته‌ای که باید هر کوه نورد بداند این است که هیچ کوهی کاملا ایمن نیست و برای صعود به کوه حتما باید آمادگی داشته باشید. هفت نکته‌ای که باید به آن در کوه توجه داشت در ادامه آمده است:
۱- همواره حرف آخر را خودتان در مورد امنیت بزنید
در وضعیت خطرناک نباید به کسی اعتماد کنید. باید تمرین کنید که در تصمیم گیری قاطع باشید و در خصوص تجهیزات، اکسیژن و ... خودتان تصمیم گیری کنید. هر مقدار که کوهنورد بی‌تجربه‌تر باشد، در اولین تلاش خود به ارتفاع بیشتری صعود خواهد کرد.
۲- مطیع هوا باشید
در صعودهای طولانی بر خلاف پیش بینی شرایط خوب، هوای بد ممکن است به طور غیر منتظره‌ای رخ دهد. کوه می‌تواند آب و هوای خاص خود را ایجاد کند. پیش بینی خوب هوا بدون ایستگاه هواشناسی در قله غیرممکن است. برای پیش بینی‌های کلی سیستم هواشناسی به آنها اعتماد کنید، اما همیشه به کوه توجه کنید. طناب‌های ثابت را در هر جای ممکن قرار دهید. قطب نما را بیاورید، چراغ امنیتی را در اردوگاه تهیه کنید. از هر راه ممکن خطر را به حداقل برسانید.
تغییر هوا اغلب سریع است. ممکن است هوا به قدری سرد شود که انگشتان دست و پای خود را حس نکنید؛ بنابراین سعی نکنید نا امید شوید و با همین هوای بد باید کنار بیایید.
۳- از طناب سالم استفاده کنید
مهمترين سوالی كه در ابتدا پيش می آيد اين است كه چرا بايد از كلاه ايمنی استفاده كنيم؟
جواب اين سوال تا حدی مشخص است و همانطور كه از نامش پيداست برای ايمنی بيشتر. چرا كه كوهنوردی (هر شكل از آن) ورزشی است كه در ذات خود با خطر همراه است و كوهنورد با هوش كسی است كه اين خطر را به حداقل برساند.
به هر حال شما نمی توانيد:
جلوی برخورد احتمالی سر خود با سنگ ها را بگيريد.( مسلما سنگ ها سخت تر از سر شما هستند.) جلوی ريزش احتمالی سنگ ها بگيريد.
هرگز نمي توانيد هنگامی كه همطناب شما در حال صعود است و شما درست در زير او ايستاده ايد و حمايت می كنيد، جلوی ابزاری را كه از دست او رها می شود را بگيريد و يا حتی سنگی كه ممكن است در اثر صعود او سقوط كند.
(در يخ نوردی) جلوی ابزارهای تيز و تكه يخ های در پروازی كه به سمت شما مي آيند را بگيريد و …
پس برای صعودی مطمئن تر به آن نياز داريد.
فعاليت شما چيست؟
پروتئین، کربوهیدرات ، چربی ، ویتامین‌ها و مواد معدنی ، همگی از ملزومات موجود در تغذیه یک کوهنورد می‌باشند .
در این میان اما یکی از نکات حائز اهمیت میزان اکسیژن و انرژی مصرف شده جهات فرایند متابولیسم و سوخت‌وساز و تبدیل مواد مغذی به انرژی مورد نیاز یک کوهنورد می‌باشد.
هرچند چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها هر دو از منابع تولید انرژی در ورزشکاران است اما توجه به نحوه و چگونگی متابولیسم آنها خالی از لطف نیست.
مقایسه متابولیسم کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها
کربوهیدرات‌ها دارای یک اتم اکسیژن به ازای یک اتم کربن می‌باشند و در نتیجه برای متابولیسم و تجزیه نیاز به یک اتم اکسیژن دارند ، در مقابل چربی‌ها در شکل کامل خود ، فاقد اتم اکسیژن می‌باشند و همین امر موجب می‌شود که برای متابولیسم و تجزیه نیاز به دو اتم اکسیژن در برابر هر اتم کربن داشته باشند ، در نتیجه طی فعالیت‌های شدید بدنی که بدن نیاز به اکسیژن بسیار بیشتری دارد و بافت‌ها در معرض کمبود اکسیژن می‌باشند .
