کدام ورزش‌ها به کاهش
- دسته: آموزشی
اضطراب و افسردگی کمک می‌کنند؟
«عقل سالم در بدن سالم»؛ عبارتی آشناست که اغلب ما از کودکی آن را شنیده‌ایم و تحقیقات نیز از درستی آن حکایت دارند. به‌همین‌دلیل اگر افسردگی یا اضطراب دارید، ورزش‌کردن می‌تواند در کاهش علائم‌تان بسیار مؤثر باشد. بن مایکلیس، روان‌شناس و نویسنده، می‌گوید: «برخی باورها درمورد بی‌ارتباطی سلامت ذهن و جسم غلط است. بدن همان ذهن است و ذهن همان بدن. وقتی که شما به سلامت جسم‌تان کمک کنید، درواقع به سلامت کل وجودتان کمک کرده‌اید. البته در صورت بروز مشکلات روانی قطعا باید با پزشک درباره روش‌های درمان مشورت کنید. اما این موضوع به‌معنای بی‌توجهی به ورزش نیست». تحقیقات نشان داده‌اند که سه ورزش زیر بیشترین تأثیر را در کاهش علائم افسردگی یا اضطراب دارند:
1 . دویدن
در زمستان و اوایل بهار کوهنوردی به واسطه ی وجود برف و یخ مشکل تر است و باید آن را جدی گرفت.در ارتفاع بالای چهار هزار متر شرایط قطبی حکم فرماست و به همین دلیل٬توان و استقامت بیشتری مقایسه با فصول دیگردارد.کوچکترین بی احتیاطی باعث صدمات و خطرات جدی می شود.به همین خاطر تلفات این دو فصل بسیار زیاد است. وزش باد سرد خیلی زود باعث بی حس شدن اعضاء شما می شود٬مگر این که لباس مخصوص این کار را داشته باشید.
در زمستان و اوایل بهار یک روز آفتابی وبدون باد٬تبدیل کولاک یا باران می شود.برف مسیریابی را فوق العاده سخت می کند و نه تنها راهها بلکه تکه سنگ ها را نیز می پوشاند.اگرچه غفلت و بی توجهی در تابستان چندان خطرناک نیست ولی در زمستان اگر با فوت و فن کوهنوردی آشنا نباشید خطر مهلکی به شمار میرود،و بالاخره طول روز در زمستان کوتاه(کمتر از۸ساعت)و شبها بسیار طولانی است(۱۶ ساعت) و در تابستان این امر بر عکس است.
ضربه به سر درکوهستان
- دسته: مطالب
وارد شدن فشار به جمجمه سر ممکن است علاوه بر خونریزی سطحی سبب تماس مغز با دیواره های داخلی مغز شود و اگر این فشار قوی باشد احتمال دارد مغز به دیواره داخلی جمجمه بچسبد.مثل خیلی از جاهای دیگر بدن،مغز هم پس از ضرب دیدن ورم می کند.متاسفانه بعلت محدود بودن فضای داخل جمجمه ورم بیش از حد مغز سبب بالا رفتن فشار طبیعی داخل جمجمه می شود که این افزایش یک تهدید جدی است زیرا از رسیدن خون و اکسیژن حیاتی به مغز جلوگیری کرده و باعث تغییر شکل طبیعی و آسیبهای دائمی به آن و یا حتی مرگ می شود.به همین دلیل و دلایل عدیده دیگر،هر گونه ضربه به سر ممکن است خطرساز باشد.
افزايش تنفس
اولين و مهم ترين قدم در هم هوایی افزایش تنفس است. به دنبال کاهش اکسیژن تحریک گيرنده هاي شيميايي محيطي در شريان کاروتيد و آئورت باعث افزایش تعداد تنفس و به دنبال آن افزایش اکسیژن و کاهش دی اکسید کربن در خون می شود.
با افزایش یافتن ارتفاع، هر چه کمبود اکسیژن شدید تر می شود، تعداد تنفس هم زیادتر می شود. به دنیال این اتفاق با کاهش بیش از حد دی اکسید کربن در خون اسیدیته خون کاهش یافته و خون کمی قلیایی می شود، حالتی که برای مغز قابل تحمل نیست. بنابر این مغز سیستم تنفس را سرکوب می کند و جلوی افزایش تعداد تنفس و قلیایی تر شدن خون را می گیرد. در این زمان یکی از اتفاقات حیاتی در روند هم هوایی رخ می دهد که به بدن اجازه می دهد باز هم بیشتر تنفس کند و اجازه بدهد فرد ارتفاع بالاتری را تحمل کند. نقش کلیدی این روند را کلیه با دفع مواد قلیایی خون مانند بی کربنات در ادرار انجام می دهد. اتفاقی که ما آن را با افزایش میزان ادرار در ارتفاع تجربه می کنیم. این روند ظرف ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد از شروع صعود رخ می دهد و برای ممکن شدن ادامه صعود ضروری است.
تغييرات گردش خون
اتفاق دیگری که در روند هم هوایی رخ می دهد تغییرات در گردش خون عمومي ، ريوي و مغزي است. نتیجه این تغییرات خود را باافزايش کارکرد و برون ده قلبي ، ضربان قلب و فشار خون نشان می دهد.
این امور در نهایت منجر به اکسیژن رسانی بهتر به بافت ها وحفظ خونرساني و اکسيژن رساني به مغز حتی در بحرانی ترین شرایط می شود.
تغييرات خون
افزايش میزان هموگلوبين اتفاقی دیگری است که هم هوایی را شامل می شود. کلیه با ترشح ماده ای به نام اریتروپویتین در این مرحله هم نقشی حیاتی دارد. اما این روند یک روند زمان بر است و ممکن است چند هفته طول بکشد تا تاثیر آن کامل شود. اما در نهایت منجر به بهبود اکسیژن رسانی می شود.
اکسيژن رساني و مصرف آن
