برای صعود هیچگاه دیر نمی‌شود اما برای فرود گاه خیلی زود دیر می‌شود.
درس گرفتن از حوادث بدترین و دیرترین و شاید پرهزینه ترین نوع آموختن است. اما برای ما که حتی بعد از حوادث هم از آنها درس نمی‌گیریم و اشتباهات گذشته را باز تکرار و تکرار میکنیم و بر آنها پا می‌فشریم شاید آموختن از حوادث نه تنها بد نباشد که پیشرفتی بزرگ نیز به شمار آید.
از پیش اندیشیدن و پیشگیری کردن از حوادث احتمالی آرزویی است که شاید نسل ما برآورده شدنش را در این سوی دنیا که ما هستیم نبیند و باشد برای نسل های بعدی.
✓در برنامه های یک روزه زمستانی از آب آشامیدنی-آب میوه و آب داغ(یا چای یا قهوه) بهره مند شوید...
از هرکدام حدود نیم الا یک لیتر همراه داشته باشید.
✓قبل از آغاز برنامه خود را از نوشیدن آب سیراب کنید.
✓از قمقمه های دو جداره استفاده کنید تا گرما و سرمای آب حفظ شود...
(استفاده از بطری های یکبار مصرف را کنار بگذارید)
✓از نوشیدن آب سرد و یخ زده پرهیز کنید.
تدوین: دکتر حمید مساعدیان
بر اساس مقاله رسمی "تغذیه کوهنوردی" کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی
با توجه به تغییراتی که ارتفاع روی کلیه سیستم های فیزیولوزیک بدن انسان میگذارد و شرایط نامساعدی که یک کوهنورد و دستگاه گوارش وی با آن مواجه است، بحث نوع تغذیه و تغذیه مناسب از مهمترین مقولات علم پزشکی ارتفاع و علم تغذیه است. در ورزش کوه نوردی هیچ سفارش استاندارد و موکدی مبنی بر نوع تغذیه برای کوه نوردان وجود ندارد ومهمترین اصل ذائقه فرد در ارتفاع می باشد.چه بسا غذاهای بسیار لذیذی که فرد در منزل و در ارتفاع پایین با میل فراوان تناول می کند ولی در محیط کوهستان جزو بد مزه ترین غذاها و عامل بی اشتهایی فرد در ارتفاع باشد.
بر طبق این اصل، هر فردی می بایست خود رژیم مناسب تغذیه ای خود را انتخاب کند.
شاید مهمترین فاکتور برای یک کوهنورد داشتن آمادگی جسمانی است.
بارها به تجربه ثابت شده که یک کوهنورد با داشتن آمادگی جسمانی بالا توانسته جان خود و حتی همنوردی را نجات دهد.
یا در مقابل اتفاق افتاده که کوهنوردی به جهت نا توانی جسمانی دچار مشکل حادی شده و حتی جان خود را از دست داده است.
لذا داشتن توان جسمانی مطلوب در کوهستان یک امر حیاتی است.
