تجربیاتی که از مربیان حرفه‌ای در سطح جهانی و بین‌المللی در این زمینه وجود دارد و تحقیقات گسترده‌ای که در مورد این موضوع انجام شده است نشان می‌دهد، ریکاوری سریع بدن بخصوص در فصول مسابقات ورزشی و تورنومنت‌ها اهمیت فراوانی پیدا می‌کند و در واقع جز جدایی ناپذیر برنامه‌های تمرینی ورزشکاران است، چرا که این دوره بسیار دورهی طولانی و استرس‌زا و همچنین بسیار پر تنش است.
از نظر ورزشکاران ما، ریکاوری اغلب روزی است که به دور از هر گونه تمرین هستند و کاملاً بدون هیچ فعالیتی باید در تخت خود بخوابند. این نظریه که یک روز را به استراحت بپردازید بد نیست و هیچ کسی حتی مربیان حرفه‌ای مخالف آن نیستند اما معنی ریکاوری صحیح، استراحت مطلق نیست.
یکی از قوانین نیوتون دربارۀ حالات حرکتی اجسام می‌گوید: یک جسم در حالت یکنواخت خود می‌ماند مگر نیرویی خارجی وضعیت آن را تغییر دهد. شما هرگز نخواهید توانست با ریکاوری غیر فعال و استراحت تام برای مسابقات آینده آماده شوید. ریکاوری یک فرآیند فعال است و باید جزئی از کل بخش تمرینات آماده سازی باشد.
در ادامه درباره استراتژی‌های مورد استفاده مربیان حرفه‌ای به منظور بهبود و ریکاوری سریع بدن بلافاصله پس از تمرین می‌پردازیم که منجر به کاهش استرس ناشی از بیش تمرینی در طول تورنومنت‌ها و ایجاد نوسان مناسب بین حجم و شدت تمرین می‌گردد.
ریکاوری سریع بدن:
اگر وزن شما ۸۰ کیلوگرم باشد ، باید حداقل ۹ – ۸ لیوان آب در طی شبانه روز بنوشید . این مقدار در افراد ورزشکار ، کسانی که قهوه یا الکل زیاد مصرف می کنند و همچنین در افرادی که در نواحی خشک زندگی می کنند افزایش می یابد.
لازم است که ورزشکاران آب یا سایر نوشابه ها را قبل ، در طی و بعد از ورزش مصرف کنند.
قبل از ورزش : یک یا دو لیوان مایعات را دو ساعت قبل از مسابقه یا تمرین بیاشامید تا اطمینان حاصل کنید که بخوبی هیدراته شده اید. پانزده دقیقه قبل از شروع ورزش یک لیوان دیگر نیز بنوشید.
در طی ورزش:در طی ورزش برای جایگزینی مایعات از دست رفته و اجتناب از گرمای بیش از حد هر۲۰- ۱۵ دقیقه ،۱۸۰-۱۲۰ سی سی مایعات بنوشید،مایعات خنک بهتر است چرا که به سرعت جذب شده و حرارت مرکزی بدن را سریعتر پایین می آورند.
می دانیم که دویدن خیلی خوب است اما هوشمندانه دویدن خیلی بهتر است! اگر به این نکات کوچک ولی مهم توجه کنید انرژی خودرا ذخیره می کنید، از آسیب پیشگیری می کنید و با سرعت بیشتری به نتیجه می رسید.
پاها :
آسیب ناشی از دویدن زمانی تشدید می شود که پاشنه ها به زمین برخورد می کنند. این برخورد مانند ترمز عمل می کند سرعت شما را کم می کند و موجب ایجاد فشار و استرس روی پاها می شود. مربیان دوندگان حرفه ای می گویند برای جلوگیری از این حالت باید انگشتان پا را بالا بکشید درست به سمت ساق پا تا بعد از اینکه پا از زمین جدا می شود فرود شما روی قسمت میانی پنجه پا یعنی پایین تر از انگشتان پا باشد و نه پاشنه ها.
دستها:
کمیته پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی
بیماری ارتفاع چیست؟
بیماری‌های ارتفاع عمدتا به سه دسته تقسیم می‌شوند. نخست بیماری حاد ارتفاع (A.M.S) که سردرد و تهوع علائم آن هستند و معمولا در ارتقاع 3000 متری و بالاتر نمایان می‌شوند. دو بیماری دیگر که شامل ادم مغزی (H.A.C.E) و ریوی (H.A.P.E) می‌باشد خطر جدی برای حیات فرد محسوب شده و حاصل تجمع آب در ریه‌ها یا مغز می‌باشند. اگر قصد پیمایش یا مسافرت به ارتفاعات بالا دارید کمیته پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی برخی راهنمایی‌های کلیدی به شما ارائه می‌کند.
آیا هیدراته بودن (مصرف آب) از بیماری ارتفاع پیشگیری می‌کند؟
