اگر وزن شما ۸۰ کیلوگرم باشد ، باید حداقل ۹ – ۸ لیوان آب در طی شبانه روز بنوشید . این مقدار در افراد ورزشکار ، کسانی که قهوه یا الکل زیاد مصرف می کنند و همچنین در افرادی که در نواحی خشک زندگی می کنند افزایش می یابد.
لازم است که ورزشکاران آب یا سایر نوشابه ها را قبل ، در طی و بعد از ورزش مصرف کنند.
قبل از ورزش : یک یا دو لیوان مایعات را دو ساعت قبل از مسابقه یا تمرین بیاشامید تا اطمینان حاصل کنید که بخوبی هیدراته شده اید. پانزده دقیقه قبل از شروع ورزش یک لیوان دیگر نیز بنوشید.
در طی ورزش:در طی ورزش برای جایگزینی مایعات از دست رفته و اجتناب از گرمای بیش از حد هر۲۰- ۱۵ دقیقه ،۱۸۰-۱۲۰ سی سی مایعات بنوشید،مایعات خنک بهتر است چرا که به سرعت جذب شده و حرارت مرکزی بدن را سریعتر پایین می آورند.
می دانیم که دویدن خیلی خوب است اما هوشمندانه دویدن خیلی بهتر است! اگر به این نکات کوچک ولی مهم توجه کنید انرژی خودرا ذخیره می کنید، از آسیب پیشگیری می کنید و با سرعت بیشتری به نتیجه می رسید.
پاها :
آسیب ناشی از دویدن زمانی تشدید می شود که پاشنه ها به زمین برخورد می کنند. این برخورد مانند ترمز عمل می کند سرعت شما را کم می کند و موجب ایجاد فشار و استرس روی پاها می شود. مربیان دوندگان حرفه ای می گویند برای جلوگیری از این حالت باید انگشتان پا را بالا بکشید درست به سمت ساق پا تا بعد از اینکه پا از زمین جدا می شود فرود شما روی قسمت میانی پنجه پا یعنی پایین تر از انگشتان پا باشد و نه پاشنه ها.
دستها:
کمیته پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی
بیماری ارتفاع چیست؟
بیماری‌های ارتفاع عمدتا به سه دسته تقسیم می‌شوند. نخست بیماری حاد ارتفاع (A.M.S) که سردرد و تهوع علائم آن هستند و معمولا در ارتقاع 3000 متری و بالاتر نمایان می‌شوند. دو بیماری دیگر که شامل ادم مغزی (H.A.C.E) و ریوی (H.A.P.E) می‌باشد خطر جدی برای حیات فرد محسوب شده و حاصل تجمع آب در ریه‌ها یا مغز می‌باشند. اگر قصد پیمایش یا مسافرت به ارتفاعات بالا دارید کمیته پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی برخی راهنمایی‌های کلیدی به شما ارائه می‌کند.
آیا هیدراته بودن (مصرف آب) از بیماری ارتفاع پیشگیری می‌کند؟
هفت قانون برای زنده ماندن در کوه وجود دارد که بر اثر تجربه کوهنوردان به دست آمده و باید هر کوهنوردی قبل از صعود این نکات را یاد آوری کند.
اولین نکته‌ای که باید هر کوه نورد بداند این است که هیچ کوهی کاملا ایمن نیست و برای صعود به کوه حتما باید آمادگی داشته باشید. هفت نکته‌ای که باید به آن در کوه توجه داشت در ادامه آمده است:
۱- همواره حرف آخر را خودتان در مورد امنیت بزنید
در وضعیت خطرناک نباید به کسی اعتماد کنید. باید تمرین کنید که در تصمیم گیری قاطع باشید و در خصوص تجهیزات، اکسیژن و ... خودتان تصمیم گیری کنید. هر مقدار که کوهنورد بی‌تجربه‌تر باشد، در اولین تلاش خود به ارتفاع بیشتری صعود خواهد کرد.
۲- مطیع هوا باشید
در صعودهای طولانی بر خلاف پیش بینی شرایط خوب، هوای بد ممکن است به طور غیر منتظره‌ای رخ دهد. کوه می‌تواند آب و هوای خاص خود را ایجاد کند. پیش بینی خوب هوا بدون ایستگاه هواشناسی در قله غیرممکن است. برای پیش بینی‌های کلی سیستم هواشناسی به آن‌ها اعتماد کنید، اما همیشه به کوه توجه کنید. طناب‌های ثابت را در هر جای ممکن قرار دهید. قطب نما را بیاورید، چراغ امنیتی را در اردوگاه تهیه کنید. از هر راه ممکن خطر را به حداقل برسانید.
تغییر هوا اغلب سریع است. ممکن است هوا به قدری سرد شود که انگشتان دست و پای خود را حس نکنید؛ بنابراین سعی نکنید نا امید شوید و با همین هوای بد باید کنار بیایید.
۳- از طناب سالم استفاده کنید
