هر انسانی نسبت به ارتفاع ظرفیت مشخصی دارد. یک کوهنورد شاید در ارتفاع ۴۰۰۰ متری دچار علائم بیماری حاد کوهستان و یا حتی ارتفاع زدگی شدید شود و فردی دیگر در ارتفاع ۸۰۰۰ متری شرایط مناسبی برای صعود داشته و دچار ارتفاع زدگی نشود.
هر کوهنوردی در ارتفاع خاصی دچار علائم ارتفاع زدگی می شود و این به ظرفیت انسانها بستگی دارد(که در آن ژنتیک و تمرینات مختلف ورزشی و کوهنوردی تاثیر مشخص و موثری دارد).
افراد در ارتفاعات مختلف دچار علائم متعدد ارتفاع زدگی از بیماری خفیفی همچون بیماری حاد کوهستان(AMS) تا ادم شدید مغزی و ریوی(HAPE و HACE) می شود.
سخنان رینهولد مسنر در این زمینه قابل تامل و شنیدنی است:
حفظ نیرو و ذخیره انرژی موجود در بدن است.
کوهنوردان باید انرژی خود را به سه قسمت انرژی صعود، انرژی فرود و انرژی ذخیره تقسیم کنند و در هنگام حرکت گامی ثابت و یکنواخت داشته باشند.
بدون آن که توقفی داشته باشید یا بدنتان عرق کند. در سر بالایی ها از تند رفتن خودداری کنید و در شیب های تند در موقع بالا رفتن و حتی پایین آمدن با قدم های کوتاه و به صورت مارپیچ ( زیگزاگ ) حرکت کنید. توضیح اینکه این روش زیگزاگ فقط برای صعود و فرود در مکان هایی مناسب است که برف زیاد ندارند، برفی که خطر ریزش بهمن نداشته باشد.
در موقع حرکت ، متناسب با شیب مسیر قدم بردارید تا دچار کشیدگی عضلات پا نشوید و نیز تعادل بدن شما به هم نخورد و فشار به ریه و قلب کمتر شود. طول قدم ها متناسب با زیاد شدن شیب و سختی مسیر باید کوتاهتر باشد و با فاصله نزدیک تر به زمین برداشته شود.در بعضی از شیب ها که به علت لغزندگی یا سطح اتکای کمتر امکان گذاشتن تمام پا وجود ندارد، می توان با پنجه یا کنار پا صعود کرد. در شیب هایی که امکان گذاشتن تمامی کف کفش به روی زمین وجود دارد ،پایتان را کاملا تخت بگذارید ،چرا که حرکت روی پنجه پا بصورت مداوم ،خصوصأ با وجود کوله سنگین، عظلات پا را خسته می کند.
پرورش عضلات ذهن
- دسته: مطالب
هنگامی که ورزشکاری شاخص و برجسته را می بینیم در ابتدا در اندام عضلانی او دقیق می شویم و به این فکر می کنیم که چگونه ما نیز می توانیم چنین عضلات و اندامی داشته باشیم تا به این حد از توانائی برسیم.
اما آیا یک ورزشکار فقط باید به اندام و عضلات قوی خود متکی باشد؟
با نگاهی ژرف تر و برخوردی نزدیکتر با بزرگان هر ورزشی مشاهده می کنیم که این افراد علاوه بر اندام قوی و مهارتهای تکنیکی از هوشی بالا و ذهنی قوی و فعال برخوردارند. افراد با اعتماد به نفس پائین و با ذهن مشوش و مغشوش هر چقدر هم از لحاظ جسمی قوی باشند نمی توانند ورزشکاران موفقی شوند.
در ورزش کوهنوردی مخصوصا" کوهنوردی فنی و جدی نیز این قائده صدق نموده و داشتن عضلات ذهنی قوی به اندازه عضلات فیزیکی اهمیت دارد.
هر فصل در کوهنوردی شرایط خاص خود را دارد. در تابستان آب، در پاییز و زمستان پوشاک، در غارها نور و در کویر امکانات خاص مسیریابی.
فصل پاییز به دلیل تغییرات محسوس دما و شرایط جوی خاص نیاز به توجه بیشتر، پوشاک و حتی تغذیه متفاوت تر دارد. این ها در کنار همه آنچه یک کوهنورد باید در چک لیست خود داشته باشد اهمیتی ویژه دارد
پاییز فرا رسیده و هوای کوه ها و ارتفاعات دگرگون شده پس قبل از گام نهادن در کوه به چند نکته توجه کنیم:
1. پوشاک مناسب و کافی، آنچه قبل از صعود می پوشید نیاز شما را به طور کامل برطرف نمی کند، پس داشتن لباس اضافی، بار سنگین محسوب نمی شود. بادگیر و حداقل یک دست لباس پلار با خود ببرید.
