هیات کوهنوردی رفسنجان

آمار بالای حوادث کوهستان در کشور ما عمدتا ناشی از روش های نادرست کوهنوردی و عوامل انسانی و غیر طبیعی است.

مطالبی که به اختصار توضیح داده می شود، حاصل تجربیات نیروهای امداد و نجات در مواجهه با این حوادث و توصیه آنها به کوهنوردان عزیز است.

نداشتن شرایط ایمنی از قبيل تجهیزات و بی توجهی به شرایط جوی کوهستان خصوصا در پاییز و زمستان

یادمان باشد، تعداد زیادی از حوادث کوهستان مربوط به حرفه ای هاست.
علت این موضوع ناشی از اطمینان خاطر آنها و درصد بالای ریسک در صعود های این افراد است.

زمان را مدیریت کنید، و وقت کافی برای حوادث احتمالی و پیش بینی نشده در نظر بگیرید.

دست از ماجراجویی و قهرمان بازی بردارید و بدنبال کسب رکورد و خود نمایی نباشید.

برخی از حوادث کوهستان ناشی از این بوده که افراد بدنبال کشف مناطق و قلل بکر بوده اند و ادای کريستف کلمب را در آورده و سپس با مشکل مواجه شده اند.

ارسال لوکیشن را حتما یاد بگیرد و اگر ندارید الان آن را دانلود کنید.
اطلاع دقیق از محل حادثه و دسترسی هر چه زودتر نیروهای امداد و نجات می تواند جان کسی را نجات دهد.

مکان و زمان صعود گروه را به اطلاع دیگران برسانید و هرگز انفرادی صعود نکنید.

آموزش های بقا در کوهستان را بخوبی فرا بگیرید و تجهیزات و لباس کافی برای شرایط اضطراری را همراه داشته باشید.

کمک های اولیه را برای مواقع مصدومیت و حمل مصدوم یاد بگیرید.
مبادا مصدومی را که شکستگی ستون فقرات دارد، یا شرایط حادی دارد را به اشتباه جابجا نمایید .

با کوهستان دوست باشید قوانین آن را یاد گرفته و دست از غرور و خود بزرگ بینی بردارید.
شرايط کوهستان شوخی بردار نیست!

انجمن پزشکی کوهستان ایران

نکاتی که تحت عنوان قوانین ۴ در ۴ برای سلامتی کوهنوردان توسط اتحادیه جهانی کوهنوردی و UIAA منتشر شده است برای شما آورده شده است.

به نظر می رسد که حتی عمل کردن به همین موارد مختصر هم دشوار است ولی مسلما بسیار مفید است و ما را در جهت انجام سالم تر ورزش کوهنوردی یاری می کند.

قبل از ترک خانه جهت برنامه  اهداف و سطح برنامه را با وضعیت واقعی میزان سلامت و آمادگی جسمانی فعلی خودتان تنظیم کنید. با خودتان روراست باشید.

هر گونه بیماری مزمن باید تا حد ایده ال درمان شود. به همراه داشتن داروی مصرفی به اندازه کل طول مدت برنامه را فراموش نکنید. حتما مقدار داروی ذخیره نیز به صورت جداگانه جهت استفاده در مواقع از دست رفتن منبع اصلی دارو به همراه داشته باشید.

اگر در مورد سلامتی خود مشکوک هستید با پزشک مشورت کنید.

لوازم پزشکی شخصی متناسب با خود را فراهم کنید و قبل از برنامه نحوه استفاده از آنها را فرا گیرید. استفاده از بیمه را فراموش نکنید.

قبل از رفتن به کوه در محل برنامه گزارش محلی وضعیت آب و هوا را بررسی کنید و از وضعیت راه ها و مسیر ها آگاهی کسب کنبد و برنامه خود را بر اساس این موارد هماهنگ کنید.

در محلی مناسب یا نزد فردی مورد اعتماد برنامه خود را ثبت کنید. اطلااعاتی نظیر مسافت برنامه، مسیر مورد نظر، زمان تخمینی برگشت و …

لوازم اولیه و ضروری مانند خوارک و آب کافی، پوشاک اضافی، لوازم اورژانس، کیف کمک های اولیه، کیت بفا، عینک و کلاه و غبره را فراموش نکنید.

شماره تماس های های محلی خدمات امداد و نجات را یاد داشت کنید.

در طول برنامه ۳۰ دقیقه ی اول مسیر را به آهستگی و آرامش حرکت کنید تا بدن شما به تدریج و به طور مناسب گرم و آماده شود.

حداقل هر ۲ ای ۳ ساعت استراحت کنید و بخورید و بیاشامید! شما باید کم بخورید ولی به میزان زیاد بنوشید. رژیمی غنی از کربوهیدرات های پیچیده مانند بیسکوییت و غلات مصرف کنید. از مصرف الکل پرهیز کنید.

کودکان و افراد مسن ذخیره فیزیکی محدودتری دارند و نیاز بیشتری به خوردن، نوشیدن و استراحت دارند.

در ارتفاعات بالاتر از ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ در صورت ممکن بودن شرایط ارتفاع محل خوابیدن را بیش از ۳۰۰ تا ۵۰۰ متر در هر ۲۴ ساعت افزایش ندهید و بعد از گذشت هر ۳ روز یک شب اضافه بدون افزایش ارتفاع سپری کنید. در صورت امکان از خوابیدن در بالا ترین نقطه ای که در طول روز به آن می رسید خودداری کنید و جهت خواب از ارتفاع  کم کنید.

در زمان بروز یک اتفاق در مواقع خراب شدن هوا از قله یا خط الراس پایین بیایید، منطقه ویا فرتا را ترک کنید. در زمان طوفان از درختان بلند و ستون های برق دوری کنید. از پناه گرفتن در غار های کوچک و زیر طاقچه ها خودداری کنید.

افراد آسیب دیده یا بیمار به هیچ عنوان نباید تنها گذاشته شوند.
( نکته : اختلاف زبان یک فاکتور خطر محسوب می شود! فردی که در کنار بیمار می ماند یابد با او هم زبان باشد) . درمان های لازم را انجام دهید و از سرد شدن فرد جلوگیری کنید و در صورت نیاز برای کمک تماس بگیرید.

اگر فردی در هر نقطه ای از مسیر احساس ناخوشی و بیماری کرد به سرعت به چگونگی برگشت فکر کنید. اگر شما در ارتفاع بیمار شدید بیماری شما به علت ارتفاع است تا زمانی که خلاف آن اثبات شود. از صعود بیشتر خودداری کنید و در صورت احساس بیماری شدید یا وخیم تر شدن حالتان به صورت از ارتفاع خود کم کنید.

حواستان به دقت به موقعیتتان در منطقه بر اساس نقشه یا GPS باشد. آگاهی صحیح از محل دقیقتان یه پیدا کردن شما توسط تیم امداد و نجات در موارد اورژانس کمک زیادی می کند.

انجمن پزشکی کوهستان ایران

 استازولامید از دسته داروهای مُدِر(ادرارآور و دیورتیک) و ضد فشار است
این دارو برای فشار خون بالا، گلوکوم و گاها برای بیماری صرع و بیماری ارتفاع  (AMS)
استفاده می‌شود.

قرص های موجود در بازار ایران ۲۵۰ میلیگرمی هستند.
دستورمصرف: داروی استازولامید را هم می توان در پیشگیری از بیماری ارتفاع و هم در درمان بیماری ارتفاع استفاده کرد:

پیشگیری از بیماری ارتفاع : ۱۲۵ میلیگرم ۲ بار در روز (یک روز قبل از صعود یا روز صعود هر ۱۲ ساعت).

ولی در بیماری ارتفاع حاد می توان اینگونه مصرف نمود: ۲۵۰ میلیگرم ۲ الی ۴ بار در روز

این دارو قاعدتا باید ادرار را زیاد کند، باید تو هر فرد ارزیابی کرد و دید آیا اثرات مثبت این دارو بیشتر است یا اثرات منفی آن.
در رابطه با حساسیت هم تو افرادی که دچار نقص انزیم G6PD (اختلال فاویسم) هستند منع مصرف دارد.
و اگر سابقه ی حساسیت به بقیه داروهای سولفون آمیدی (مثل کوتریموکسازول یا سولفستامید و…) داشته باشند بهتر است با احتیاط استفاده شود. البته تعداد افراد زیادی نیستند که به این دارو ممکن است حساسیت داشته باشند.
از دکتر حسینی
ویرایش از دکتر حمید مساعدیان