هیات کوهنوردی رفسنجان

 طنــاب یکــی از لــوازم ضــروری در کوهنوردی و ســفرهای طبیعت‌گردی اســت و در ســفرهای پرمخاطره نقشی اساسی ایفا می‌کند. جان افراد رابطه مســتقیمی با طناب و تجهیزات فنی دارد.

برخلاف طناب‌های معمولی و پلاستیکی که الیاف آن به‌صورت مارپیچی به دورهم پیچیده و درنتیجه رویه آن‌ها مواج است؛ طناب کوهنوردی از رشته‌هایی موازی و سفیدرنگ از جنس ابریشم مصنوعی وپریلون در داخل یک روکش محافظ رنگارنگ و بافتنی تشکیل‌شده است.
طناب‌ها ازنظر نوع ساخت به دودسته‌ پویا (Dynamic) و ایستا (Static) تقسیم می‌شوند و از دو بخش تشکیل‌شده‌اند:
الف)هسته  ب) روکش یا غلاف
هسته: بخش اصلی طناب است و به دلیل ساختار خود مسئول کشش‌پذیری (Dynamism) طناب است.
روکش یا غلاف: به دور هسته بافته‌شده و آن را از خراش و دیگر عوامل خارجی محفوظ نگاه می‌دارد.

 طناب‌ها باید مورد تائید اتحادیه جهانی انجمن‌های کوهنوردی UIAA قرار گیرند. البته توصیه می‌شود از طناب‌هایی استفاده شود که دارای استاندارد اتحادیه اروپا CE نیز باشند. طناب‌های کوهنوردی در قطرهای مختلف (3، 5، 7، 8/5، 9، 10/5، 11 میلی‌متر) ساخته می‌شوند. در کوهنوردی طناب‌های با قطرهای مختلف کاربرد خاص و متفاوتی

طناب انفرادی؛ طناب شخصی استاتیکی است که هر کوهنورد (و طبیعت‌گردی) باید در کوله خود داشته باشد. قطر این طناب بین ۶ تا ۹ میلی‌متر و طول آن بین ۶ تا ۷ متر است. این طناب در مواقع مختلف کاربردهای فراوانی دارد؛ ازجمله: درست کردن صندلی اضطراری فرود و صعود، حمل مجروح و تیرول: (طنابی که بین دونقطه مرتفع، افقی و یا شیب‌دار بسته‌شده و جهت حمل و انتقال بار و یا افراد از آن استفاده می‌شود) و....

نکات ایمنی:
۱. طناب را داخل یک کیسه دربسته پارچه‌ای (پارچه‌ای که هوا از منافذ آن عبور کند) قرار دهید؛ نگهداری این کیسه در جای خشک توصیه می‌شود.
۲.هیچ‌گاه طناب روی لبه تیز سنگ و خاک کشیده نشود.
۳. عدم شست‌وشوی طناب با مواد شیمیایی. در صورت آلوده شدن آن به مواد روغنی آلاینده و در صورت نیاز به شست‌وشو فقط با آب سرد آن را بشویید و در مجاورت باد، در سایه و دور از حرارت مستقیم قرار دهید تا کاملاً خشک شود. اگر محلول شست‌وشوی اختصاصی طناب که کارخانه سازنده توصیه نموده است موجود باشد از آن استفاده نمایید.
۴. طناب شسته شده را به‌دوراز تابش مستقیم آفتاب و منابع حرارتی دیگر پهن کنید تا جریان هوا آن را خشک نماید.
۵. تعداد شوک‌هایی که یک طناب می‌تواند تحمل کند محدود است، بنابراین از کارهایی که شوک‌های متوالی به طناب وارد می‌سازد (‌ مانند بکسل ماشین، طناب‌کشی و …) با طناب کوهنوردی خودداری نمایید!
۶. طناب خود را به کسی قرض ندهید و از طناب دیگران که نمی‌دانید چه بلاها و شوک‌هایی را تحمل کرده است در صعودهای جدی استفاده ننمایید!
۷. برای طناب خود یک دفترچه درست کنید و کارهایی که با آن انجام داده‌اید را در دفترچه یادداشت کنید.

انجمن پزشکی کوهستان ایران

از آنجایی که وزش بادها از عوامل تشدید کننده سرما و سرمازدگی هستند و با افزایش دما مقدار زیادی از دمای بدن ما (اگر دقت نکنیم) هدر می دهند، می توان گفت دشمن شماره یک کوهنوردان وزش بادها هستند.

عناصری که بر وضعیت هوا تأثیر می گذارند عبارتند از:
1) دما
2) رطوبت
3) دید افقی (مه و غیره)
4) ابرها و وضعیت آسمان
5) نوع و مقدار بارندگی
6) فشار هوا
7) وزش باد و سرمازدگی (کاهش دمای بدن و سرعت و قدرت آن)

دو عنصر ابرها و جهت بادها از همه مهمتر هستند عناصر جوی را نباید جدای از هم بررسی نمود کاملاً با یکدیگر در ارتباط هستند.
دمای هوا مهمترین عاملی است که تغییر آن در سایر عناصر تأثیر می گذارد.
تغییر وضعیت هوا، تغییر دما باعث تغییر رطوبت و در نتیجه تشکیل مه یا ابر و بارندگی می گردد.
اگر بخشی از هوا نسبت به هوای اطراف خود گرمتر شود منبسط و چگالی آن کاهش می یابد و میل به صعود پیدا می کند. و چون هوای سرد اطراف نسبت به هوای گرم شده سنگین تر است و فشار آن نسبت به هوای گرم بیشتر است در چنین شرایطی که فشار در یک نقطه از جو زیاد و در نقطه دیگری کم است جریان هوای به نام باد از نقطه ای که فشار زیاد است به نقطه ای که فشار کم است برقرار می گردد.

انجمن پزشکی کوهستان ایران

1.هرگونه فعالیت صعود قلل مرتفع توسط باشگاه‌های کوهنوردی پس از اخذ مجوز اداره ورزش و جوانان استان با رعایت آئین‌نامه‌های عمومی و تخصصی ثبت باشگاه‌ها مجاز است.

2.حضور سرپرست و مسئول فنی (دارای مدرک مربیگری یا مربی راهنما) و امدادگر در تیم­ها الزامی است.

3.اخذ بیمه ورزشی، بیمه مسئولیت تیم و... برای اجرای برنامه ضروری بوده و در صورت بروز حادثه کمک حال برگزار کننده خواهد بود.

4.لازم است تمام همراهان حاضر در برنامه، دوره‌های آموزشی فدراسیون که مکمل برنامه‌ها کوهنوردی یا صعودهای فنی هستند را گذرانده باشند. بدیهی است مسئولیت همراهی نفرات فاقد شرایط مذکور بر عهده سرپرست تیم و مدیر باشگاه است.

5.باشگاه‌ها فعالیت‌های فصلی خود را پیش از اجرا در قالب برنامه 6 ماهه به هیات استان خود اعلام نمایند. همچنین اعلام برنامه‌های خارج از استان از طریق هیات مبدا یا باشگاه برگزارکننده به هیات استان مقصد الزامی است.

6.آگاهی کامل از صحت و سلامت اعضای تیم توسط باشگاه و سرپرست برنامه قبل از اجرا ضروری است.

7.جهت صعود به قلل سایر استان‌ها کسب اطلاعات جامع توسط سرپرست برنامه از محل اجرای برنامه، ظرفیت­های منطقه، امکانات، اطلاعات راه‌ها و مسیر صعود، شرایط جوی، فرهنگی و اجتماعی، شهر مقصد، احترام به ساکنین محلی و اخذ مجوزهای لازم ضروری است.

8.فعالیت گروه‌های کوهنوردی فاقد مجوز ممنوع بوده و مسئولیت هرگونه صعود و همراهی با ایشان برعهده خود فرد و برگزار کننده میباشد.

9.فعالیت‌های آژانس‌های گردشگری در ارتفاعات، تنها در صورت داشتن مجوزهای لازم از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با مشارکت باشگاه‌های کوهنوردی و حضور مربیان کوهنوردی مرتبط با نوع فعالیت، راهنمایان کوهستان (دارای مدرک از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی) و مربی راهنمای این فدراسیون مجاز است.

10.کلیه فعالیت‌های صعود به قلل مرتفع با تعداد نفرات بالای 5 نفر به دلیل رعایت اصول زیست محیطی و ایمنی تنها از مسیرهای عادی توصیه می‌شود. ضروری است در برنامه‌های عادی حداکثر نفرات 12 نفر با همراهی حداقل 1 مربی کوهنوردی مجرب و برنامه‌های مشکل و فنی حداکثر 5 نفر با همراهی 1 مربی مجرب با رعایت دیگر الزامات مقرر انجام گردد.

11.صعود افراد کم‌تجربه به قلل مرتفع مستلزم گذراندن دوره‌ها و کارگاه‌های آموزشی ثبت شده در آیین‌نامه فعالیت باشگاه‌ها و پس از کسب تجربه لازم بر روی قلل کم ‌ارتفاع (مسیرهای عادی، آسان و یک روزه مجاز) است. بهره‌گیری از لوازم و تجهیزات استاندارد و متناسب با برنامه برای کلیه اعضای تیم الزامی بوده، سرپرست تیم مسئول کنترل لوازم و تجهزات نفرات است.

12.استفاده از زمان کافی صعود و بازگشت باید توسط سرپرست برنامه‌ریزی شود.

ادامه مطلب...