سرپرستی یا هدایت یک تیم کوهنوردی در نوع خود هنری است منحصر به‌فرد. هنر گردآوری افرادی با اخلاق و رفتارهای مختلف و فرهنگ‌های گوناگون، داشتن حداقل‌های مدیریتی و دانش علمی و عملی کوهنوردی، هنر برنامه‌ریزی و البته هنر بهبود عملکرد گروه در هر برنامه نسبت به برنامه پیشین. در این راستا قابلیت‌های ذهنی و روانشناسی افراد بسیار دخیل هستند که از جمله آنها نحوه صحیح انتقاد کردن از افراد گروه و البته انتقاد شنیدن از اعضای تیم می‌باشد.
اینکه لیدر، راهنما، سرپرست به چه کسانی اطلاق می‌شود و شرح وظایف هرکدام چیست مبحثی است که با عنایت به اینکه در عرف کوهنوردی ما، اغلب، تمام این عناوین در شخص واحدی جمع می‌شوند، نیاز به بحث و توضیح بیشتری دارد. توجه و مطالعه این مبحث بیشتر به دوستانی که راهنمایی یا سرپرستی یک تیم کوهنوردی را برای کسب شهرت و بر سر زبان‌ها افتادن و یا انگیزه‌های صرفاً مادی بعهده می‌گیرند توصیه می‌شود.
ممکن است در یک برنامه کوهپیمایی یک نفر از اعضای گروه از ناحیه ی پا صدمه ببیند که راه رفتن را برای او مشکل سازد. بنا به شرایط موجود با رعایت کامل مسائل ایمنی و در حالیکه مطمئن شویم خطری مصدوم را تهدید نمی نماید ، از روش های زیر برای حمل مصدوم تا نزدیک ترین جایی که بتوان به نیروهای امدادی دست پیدا کرد ، استفاده می کنیم. سعی کنید همیشه در زمان اتفاق حادثه از نیروهای امدادی کمک بگیرید. در جایی که دسترسی به هیچ جا نداشته باشید و هیچ خطری مصدوم را تهدید نمی کرد می توانید خودتان مجروح را حمل کنید؛ برای این کار همیشه یک طناب 20 متری که منظم حلقه شده باشد و دارای گره محکم باشد داشته باشید. دو قطعه طناب انفرادی داشته باشید تا در مواقع لزوم از آن استفاده کنید
این سوال پاسخ دقیق و قاطعی ندارد، بسیاری عوامل در این خصوص باید در نظر گرفته شود. یکی از مهمترین فاکتورها میزان، نحوه و شدت سختی صعود شماست. این یک حقیقت است که بدن شما پس از اجرای یک برنامه بصورت موقتی دچار ضعف می‌شود، از این زمان بدن با بازسازی و ریکاوری به این وضعیت ضعف و سستی پاسخ می‌دهد. این واکنش تطبیقی "supercompensation" نامیده می‌شود. نکته قابل توجه اینجاست که اگر پیش از دست‌یابی به این مرحله از واکنش تطبیقی بدن، مجدداً صعود کنید، طبیعی است که با توجه به عدم ریکاوری بدن، به اهداف از پیش تعیین شده دست نخواهید یافت.
