هر کسی در هنگام کوهنوردی و کوهپیمایی (چه دشوار و چه ساده) از رفیق یا رفیقان راه جدا کند و تکروی کند، نمی تواند خود را در ردیف کوهنوردان با اخلاق جا بزند.
او از اصل «یک نفر برای همه و همه برای یک نفر» تخطی کرده است.
صعود انفرادی با تکروی کردن، از تیم جدا شدن و نظم گروهی را به هم زدن تفاوت دارد.
علل مختلفی از جمله ضایعات جسمانی، عدم آمادگی به علت نداشتن تمرین کافی و مناسب، صدمه دیدن، درخواست سرپرست تیم از یک نفر برای جدا شدن از تیم به منظور انجام وظیفه ای خاص در جهت منافع گروه، می تواند باعث شود که فرد از تیم جدا شده و از همراهی و همپایی با تیم به صورت آگاهانه و هدفمند باز بماند و یا پیش افتد. این باز ماندن و پیش افتادن در جهت پشتیبانی، حمایت، امداد و به عنوان سفیر و کمک رسان خواهد بود و فرد جدا شده، قلبا و قدما با تیم همراه است ولی وظیفه محوله او را از نیمه راه جدا می کند.
در غیر این صورت، بدون دلیل موجه، تیم و گروه را وانهادن، بقیه را به امان خدا رها کردن، راه دیگری را پیش گرفتن و رفتن، از اخلاق کوهنوردی به دور است.
چنین فردی رفیق نیمه راه است، کار او پسندیده و درخور جامعه کوهنوردی نیست، به حرکت های جمعی لطمه خواهد زد و می بایست با او برخورد قاطع شود.
(به فرانسوی: Union Internationale des Associations d'Alpinisme) که به اختصار UIAA نامیده می‌شود، یک سازمان بین‌المللی است که توسط کمیته بین‌المللی المپیک در سال ۱۹۳۲ تشکیل شده است. مقر این سازمان در شامونی فرانسه می‌باشد و در ابتدا از ۱۸ کشور عضو تشکیل شد.
هدف از تاسیس این سازمان پشتیبانی از ورزش کوهنوردی و صعودهای ورزشی و ترغیب مردم به روی آوردن به این ورزش و توسعه آن در کشورهای عضو و تعریف و ارتقای استانداردهای مورد نیاز جهت ایمنی و سلامت ورزشکاران و فرهنگ کوهنوردی، همچنین کمک به حفظ محیط زیست کوهستان می‌باشد.
تامین نیروی انسانی و بودجه این فدراسیون از جانب اعضای آن انجام می‌پذیرد.
هم‌اکنون ۶۸ کشور دنیا عضو این فدراسیون می‌باشند که در حدود ۱۰ میلیون ورزشکار را حمایت می‌کنند. مقر این سازمان هم‌اکنون در برن سوئیس مستقر است.
بیانیه جهانی کوهنوردان
- دسته: مطالب
بیانیه جهانی کوهنوردان در خصوص مهمترین مسائل مربوط به کوهنوردی و صعود که در 10 اصل تنظیم شده است:
1- من با تفکر لزوم حفاظت از محیط کوهستان صعود می‌کنم.
2- من مشتاقم تا هیچ اثری بر روی صخره ها و کوهستان در هنگام صعود بجا نگذارم و در صعودهایی که لازم به پیچ کردن صخره ها است(Bolted Climb) کمترین اثری از خود باقی بگذارم. همچنین به آداب و رسوم محلی احترام می‌گذارم.
3-من هر چه با خود به کوهستان آورده‌ام با خود حمل و باز می‌گردانم.
4- من به فرهنگ و آداب و روسوم و عقاید محلی ها و ساکنین کوهستان و آبادی های مسیر احترام می‌گذارم.
5- من بنحو مسئولانه‌ای در قبال فرهنگ و قانون کشورهایی که از آنها دیدن می‌کنم عمل می‌کنم.
6- من با پذیرش اخلاق جوانمردی و صعود پاک و با رعایت قوانین مربوط به دوپینگ در رشته خود صعود می‌کنم.
7- من در صورت لزوم و امکان به یاری دیگران خواهم شتافت حتی اگر این امر مانع رسیدن من به قله یا بر هم زدن اهداف شخصی‌ام شود.
8- من از ابزار تائید شده برای صعود استفاده می‌برم و در محدوده توانایی های خود صعود می‌کنم.
9- من به دیگر کوهنوردان در کوهستان احترام می‌گذارم و دانش خود را در اختیار آنها قرار می‌دهم و به نقطه نظرهای آنها توجه می‌کنم.
10- من با مراعات منافع و حقوق سایر صعودکنندگان، به صعود خواهم پرداخت.
کوهنوردان بسیار بیشتر از افراد عادی در معرض خطرات ناشی از آفتاب قرار دارند.
زیرا کوهنوردان بابت ماهیت فعالیتشان بسیار بیشتر از افراد عادی در مواجهه با نور آفتاب قرار دارند.
اشعه ماوراء بنفش در ارتفاعات بیشتر از شهر ها و دامنه ها است و به ازاء هر 1000 متر افزایش ارتفاع این اشعه 10 تا 12 درصد بیشتر می شود.
مثلا اشعه ماوراء بنفش در قله دماوند حدود 30 درصد از گوسفندسرا بیشتر و 50 درصد از شمال تهران بیشتر است.در شهر ها آلودگیها باعث جذب اشعه ماوراء بنفش می شوند اما هوای پاک تر کوهستان اشعه ماوراء بنفش بیشتری را از خود عبور می دهد.وجود برف مانند یک آینه باعث می شود تا اشعه ماوراء بنفش به اطراف منعکس شود.(برف حدود 85 % اشعه ماوراء بنفش را منعکس می کند).
مجموع این عوامل باعث می شوند تا کوهنوردان بسیار بیشتر در معرض خطر باشند و نیاز به مراقبت بیشتری داشته باشند.............
