هیات کوهنوردی رفسنجان

در آماری که از حوادث مختلف کوهستانی به دست آمده، مجموعا چهار فاکتور تاثیرگذار به چشم می خورد.

۱. کوهنوردی به صورت انفرادی
۲. کمبود تجهیزات و لوازم
۳. فراتر از توان فعالیت کردن
۴. برنامه ریزی های غلط

برنامه ریزی اشتباه، همه چیز را شامل می شود؛ از نبود شناخت فرد نسبت به تکنیک های کوهنوردی و شرایط بیولوژیکی بدن گرفته تا زمانبندی برنامه ای که کوهنورد پیش رو دارد.

در آسیب شناسی این قضایا باید به نوع نگرش عموم مردم ایران نسبت به کوهنوردی توجه داشت. در هیج کجای دنیا مردم کوهنوردی را جدا از تجهیزات استاندارد و مربی نمی بینند. ما حتی برای انجام بی خطر ترین ورزش ها هم نیاز به مربی و امکانات استاندارد داریم.

حال آن که در کوهستان به عنوان یک محیط طبیعی و بکر، نه قابلیت امدادرسانی خوب وجود دارد و نه عملیات جستجو در آن به خوبی انجام می‌پذیرد.

عضویت در باشگاه ها یا گروه های کوهنوردی، به خودی خود در کاهش آمار تلفات کوهستانی تاثیرگذار است.

مردم در ایران اغلب یا انفرادی کوهنوردی می کنند یا با دوستانه به کوه می روند که به لحاظ دانش کوهنوردی در سطح بالایی نیستند.

ضمن این که ما در بخش جهت یابی، نقشه خوانی، کار با قطب نما یا جی پی اس هم ضعف هایی در کشور داریم که خود مشکلات را بیشتر می کند.

همواره این اندیشه که چرا کوه‌نوردان بزرگ چنین آرام و شاید کمی گوشه گیر هستند، برایم جای سؤال بوده....

سادگی، تواضع و افتادگی همراه با متانت و رفتار مهربانانه از خصایل اخلاقی والای این بزرگ مردان است...
بعدها که بر تجربه ات افزوده می‌گردد، وقتی به یک جمع کوه‌نورد وارد می شوی لازم نیست کوه‌نوردان واقعی و بزرگ را از تیپ و عینک آفتابی و لباس های مارک دار و یا از صدایشان که بوی غرور می دهد، بشناسی....
کافی است، نگاه آرام، لبخند مهربان و چهره های با وقار را جستجو کنی....
افراد تازه کار عموماً در همان برخورد اول خود را نشان می دهند....
سر رشته کلام را که می گیرند، از قللی که فتح کرده اند، کلاس‌ها و حرفهای بزرگ دم میزنند....
کوه‌نوردان بزرگ اصلا و ابدآ چنین نیستند، یعنی نیازی به تعریف و تمجید و خودستایی را ندارند...
آنها شخصیت و وجود واقعی شان را در کوه نشان داده، توصیف نموده و امتحان پس داده اند.
همنوردان من!
نمایشی نباشید، فروتن وخاکی، مثل کوه‌ها و روان مانند رودخانه ها و زلال همانند چشمه سار کوهستان باشید...
والا اوج نخواهید، گرفت!
بزرگ بیندیشید، بزرگی به اعمال و رفتار و مرام کوه‌نوردی ماست.
همیشه بزرگ باشید،
کوه‌نوردی بزرگتر....
با مرام بزرگ کوه‌نوردی....
اخلاق نیکو، سخت کوشی و صلابت بالهای شماست.
بدون این بالها، هیچوقت در آسمان کوه‌نوردی اوج نخواهید گرفت!

یادتان باشد، هیچکس آدم‌هایی را که مغرورند، فخر می فروشند و دیگران را از بالا نگاه می کنند را دوست ندارد.
دوست داشتنی باشید!
تا مهرتان در قلب های دیگر همنوردان جاری شود.

نگارنده: استاد سلحشور

چند مورد برای جلوگيري از آلودگي و حفظ محيط زيست:

1-قبل از حرکت و هنگام کوله چيني سعي کنيم کمتر از ظروف يکبار مصرف و پاکتهاي پلاستيکي ، دستمال کاغذي استفاده کنيم و بجاي آن از ظروف دائمي و روزنامه و دستمال پارچه اي استفاده کنيم.

2-پوشيدن و برداشتن لباس گرم اضافي باعث آتش نزدن بي مورد گياهان مي شود.

3-در صورت لزوم براي بر پا کردن آتش جايي را انتخاب کنيد که گياهان اطراف و بالاي آتش آسيب نبيند.

4-وجود مار در چرخه اکوسيستم نقشي کاملا مثبت و متعادل کننده بوده و هر گونه تغيير در جهت و يا از بين رفتن اين حيوان مي تواند لطمه سنگيني به محيط زيست وارد نمايد و تا اين حيوان احساس خطر نکند حمله نمي کند حتي قبل از حمله اگر فرصتي داشته باشيد به شما هشدار مي دهد بنابراين از کشتن اين حيوان خودداري کنيم در صورت برخورد با حيوانات از تعقيب آنان پرهيز کنيم.

5-در صورت ديدن لاشه حيوانات از دست زدن به آن خودداري کنيم و آن را به حال خود رها کنيم به جز اينکه در مسير آب و باعث آلودگي شده باشد.

6-در هنگام عبور و مرور در طبيعت از زير پا گذاشتن و لگد نمودن هر گونه گياهي اجتناب کنيم.

7-با خودروي خود تا آنجا که جاده وجود دارد برانيد و به حريم زندگي جانوران تجاوز نکنيم.

8-سعي کنيم با حداقل امکانات ممکن ،کمپ خود را بر پا کنيم و از آبشخورها فاصله بگيريم

9-به محدوده زراعت و زمين ديگران و مالکين آن احترام بگذاريم و هيچگاه به محصولات کشاورزي صدمه نزنيم و به حصارهاي باغات و تنه درختان آسيب نرسانيم.

10-جهت حفظ محيط زيست از خريد و فروش گوشت غير مجاز خودداري و از مصرف آن بپرهيزيم.

ادامه مطلب...