هیات کوهنوردی رفسنجان

پدیده ای خطرناک برای کوهنوردان که از در آمیختن توده ی هوای سرد ، بارش برف ، مه غلیظ و باد شدید در ارتفاع بیش از ۳۰۰۰متر به وجود می آید.
ابن نوع کولاک با کولاک معمولی و عادی کوهستان متفاوت است و باید علائم آن را شناخت و سریعآ واکنش نشان داد.

آیا در کولاک و مه شدید باید کوهنوردی کرد؟
جواب خیر است.
تمام برنامه های موفق کوهنوردی در سطح جهان (حتی در زمستان) در یک پنجره هوای مناسب به دست می آید.
اگر در میانه برنامه ای کولاک و مه شدید پیش بیاید همه اعضای تیم ملزم به مانند در چادر یا در پناهگاه هستند.
در برنامه های یک روزه اگر چنین پدیده ای پیش آید باید سریعا به ارتفاعات پایین تر فرود رفت.

آیا کولاک و مه شدید را می‌توان پیش‌بینی کرد؟
جواب خیر است.
این پدیده ای خطرناک و خاص و منحصر به فرد در کوهستان است، هر چند پیش‌بینی و علم هواشناسی می‌تواند هوای سرد، باد شدید و ابر و مه و بارش ها و کولاک های عادی را تا حدود زیادی پیش‌بینی کند اما کولاک و مه شدید به یک باره و در اثر برخورد همین عوامل به طور ناگهانی در کوهستان به وجود می آید و میتواند مانند دامی گریبان کوهنوردان را گرفته آن ها را به ورطه نابودی کشد.
تا کنون کوهنوردان نامدار بسیاری جان به این پدیده کوهستانی ناخوشایند اما هیجان انگیز سپرده اند.

کولاک و مه شدید در چه فصلی رخ میدهد؟

ادامه مطلب...

رفتن به کوه اگرچه بسیار مطلوب و جذاب است اما در صورت بی‌احتیاطی می‌تواند حوادث ناراحت کننده‌ای را رقم بزند و خاطره‌ای بد به جا گذارد، گم یا گرفتار شدن در کوهستان از جمله حوادثی است که در این ایام به دفعات روی می‌دهد.

همه ساله با شروع فصل زمستان حوادث کوهستان نیز افزایش پیدا کرده که متأسفانه در بعضی موارد نیز ختم به خیر نمی‌شود، مواردی بوده که افراد در اثر سقوط از ارتفاع، گرفتار شدن زیر بهمن، سقوط اشیاء و سنگ از ارتفاع، گم شدن در مسیرهای ناشناخته، برخورد با کولاک و جبهه هوای نامناسب جان خود را از دست داده و حتی در بعضی از این موارد مدت ها بعد جنازه منجمد شده آن‌ها پیدا شده است.

پس لازم است افراد جهت استفاده مطلوب از این مناطق، توصیه‌های ایمنی را به کار گرفته و البته این توصیه‌ها برای تمامی افرادی است که به کوهستان عزیمت می‌کنند، حال سفرهای یک روزه باشد یا چند روزه، به همین بهانه چند توصیه مهم و اصولی را یادآوری می‌کنیم که امید است با رعایت این نکات سفری خوش و بدون حادثه در پیش‌رو داشته باشید.

همواره احتیاط را در کوله پشتی خود جای دهید.

هیچگاه تنها به کوه نروید حتی اگر برای چند ساعت قصد سفر دارید.

در کوه از پرتاب کردن و غلطاندن سنگ پرهیز کنید.

بیش از توان فیزیکی یا توان فنی خود و دیگران برنامه‌ریزی نکنید و همواره توان ضعیف‌ترین فرد را در نظر بگیرید.

هیچگاه در کوه دچار غرور نشوید و همیشه از تجربیات و توصیه‌های دیگران مخصوصاً پیشکسوتان بهره بگیرید.

ادامه مطلب...

در این حیطه هم مثل خیلی از کارهای دیگر افراط و تفریط بوده و هست یعنی همیشه یا از این طرف بام باید بیفتیم یا از آن طرفش.
شکی نیست که در تاریخ کوه‌نوردی اسطوره‌های فراوانی داشتیم که بعضاً خودشان و کارهایشان بی‌نظیر و تکرار نشدنی بوده و هست و قطعاٌ باید به آن‌ها به دید احترام نگریست و یادشان را گرامی بداریم و در صورت امکان راهشان را ادامه دهیم؛ بزرگانی چون زنده‌یادها شیخی و رابوکی و ... که به نوعی در رشته و سَبک خود بنیان‌گذار و رکورددار بودند را باید افق دید خود قرار داده و رفتار و کردار و کارهایشان را الگوی خود قرار دهیم. هرچند این کار تابحال به نیکی انجام نشده.
از طرفی نباید به گونه‌ای باشد که هر کسی را که در کوهستان جان خود را از دست داده و به تعبیری نادرست، "قربانی" شده را تقدیر و تقدسش کنیم چه‌بسا حوادثی که با خطاهای فنی و فکری خود شخص اتفاق افتاده و یا حوادثی که بخاطر کمبود تجهیزات یا توانایی یا انجام کاری غیرمعمول و در زمان نامناسب و برخلاف قرار اولیه انجام شده و منجر به حادثه و فاجعه شده ولی بخاطر احترام به آن شخص متوفی، نه تنها خطاها اعلام نمی‌شود بلکه او را قهرمان هم می‌نامیم! که این کار نوعی جفا به جامعه و رشته کوه‌نوردی هست و شاید بخاطر این تقدس‌سازی، خودمان ناخواسته باعث تکرار این حوادث توسط اشخاص دیگر هم می‌شویم.
نتیجه این کار باعث ایجاد تفکری نادرست هم شده که عده‌ای آرزوی مُردن و ماندن لای سنگ‌ها و یخ‌های کوهستان را داشته باشند و شاید برای رسیدن به این آمال، گاهی تعجیل هم می‌کنند و در شرایط نامساعد دل به مخاطرات طبیعی کوهستان می‌دهند تا بلکه زودتر یک "قهرمان مُرده" دیگر در این راه بشوند. در صورتی که هدف از کوه‌نوردی، بدست آوردن سلامتی و زندگی بهتر و زیباتر است نه مردن و ناقص شدن و ناپدید شدن.

ادامه مطلب...