هیات کوهنوردی رفسنجان

محتویات اصلی نوشیدنی ورزشی،مایعات مناسب برای نوشیدن،ترکیبات نوشیدنی ورزشی مناسب کوهنوردان، مضرات مصرف الکل.

دهیدراتاسیون یا کم آبی چیست؟

عرق کردن یکی از راه هایی است که بدن می تواند دمای درونی خود را در دمای 37 درجه سانتی گراد حفظ نماید. تعریق سبب از دست رفتن آب و الکترولیت های بدن (املاحی نظیر کلرید سدیم، منیزیم، کلسیم و پتاسیم) می شود و اگر این اتفاق کنترل نشود منجر به کم آبی و در شرایط بحرانی، اختلال در گردش خون و حمله قلبی می گردد. به وضعیتی که بدن حجم اساسی آب را از دست داده و عطش به همراه نمود های جسمی کم آبی از جمله سرگیجه، سردرد، حالت تهوع، ضعف، توهم، هذیان گویی و... بروز می یابد، کم آبی اطلاق می شود که تهدید کننده جان کوهنورد است.

محتویات اصلی نوشیدنی ورزشی

آب:

بدون شک مهم‌ترین جزء و بالاترین درصد را در یک نوشیدنی ورزشی را دارا می‌باشد. در واقع آب علاوه بر بازسازی ذخایر آب از دست رفته، بستری مناسب را جهت افزودن سایر ترکیبات، نظیر کربوهیدرات و املاح مهیا می‌نماید. لیکن نباید فراموش کرد که آب به کار رفته در نوشیدنی ورزشی می‌بایست، از نظر املاح و مواد معدنی آن (سختی آب) در حد مطلوبی باشد، زیرا در صورت وجود املاح زیاده از حد در یک نوشیدنی ورزشی، ممکن است تعادل املاح در بدن به هم خورده و عملکرد عضلات دچار آسیب شود.

تصورات غلط در مورد نوشیدن آب:

نوشیدن آب هنگام فعالیت سبب نفخ، تحریک تشنگی و نوشیدن بیشتر می شود.

آب باید خالص وبدون کربوهیدرات و الکترولیت باشد.

محاسبه میزان نیاز بدن هر فرد به آب:

هنگام انجام فعالیت های بدنی دراز مدت باید به میزان کافی از مایعات مصرف کرد بطوریکه میزان کاهش وزن بیشتر از 2 درصد قبل تمرین و برنامه کوهنوردی نباشد. برای رسیدن به این هدف باید به طریقه زیر عمل کرد:

وزن خالص خود را بلافاصله قبل و بعد از چند جلسه تمرین به همراه مسافت پیموده شده، نوع پوشش و شرایط آب و هوایی را ثبت نمایید.

بعد از چند هفته به میزان عرق کردن و الگوی از دست دادن آب بدن خود پی خواهید برد.

وقتی به الگوی تعریق خود در شرایط مختلف پی بردید می توانید راهبرد مصرف نوشیدنی را برای خود در شرایط مختلف طراحی نمایید.

اکسید دوزنگ، اکسید روی یا Zinc Oxide، به دلیل ویژگی‌های خاص خود از جمله موادی است که به عقیده برخی متخصصان قسمتی از وسایل و ضروریات همراه یک کوه‌نورد و طبیعت‌گرد است.

بویژه اینکه اینگونه ورزشکاران به دلیل ماهیت فعالیت خود در معرض تابش مستقیم نور خورشید و نیز دمای محیط قرار دارند.

یکی از مهمترین فواید استفاده از این پماد، حفاظت از پوست کوه‌نوردان در مقابل آفتاب سوختگی و نیز اشعه ماوراء‌بنفش خورشید می‌باشد. دلیل این موضوع این است که اکسید روی در مقابل اشعه و نور خورشید خاصیت بازتابی دارد.

خاصیت ضد التهابی اکسید روی، این ماده را بعنوان گزینه مناسبی برای مقابله و درمان هرگونه خارش، سوزش و التهاب پوست مطرح می‌کند.

از آنجایی که پوست بعنوان بزرگترین و وسیع‌ترین بافت بدن در معرض حملات دائم انواع باکتری‌ها قرار دارد، استفاده از اکسید روی می‌تواند ضامن سلامتی پوست در برابر این باکتری‌ها باشد.

فرایند التیام و بهبود پوست‌های آسیب‌دیده، از جمله عرق‌سوز شدن، سوختگی، آفتاب سوختگی و امثال آن، فرایندی پیچیده است. یکی از مراحل این فرایند تولید ماده بنام کلاژن برای بهبود و التیام پوست است که تحقیقات بیانگر آن است که اکسید روی می‌تواند فرایند تولید کلاژن را شبیه‌سازی کند.

از آنجایی که قرار گرفتن در معرض مستقیم عوامل محیطی همچون نور مستقیم و شدید خورشید می‌تواند موجب ایجاد چروک و نیز پیر شدن زودرس پوست شود، اکسید روی قادر به کُند کردن و به تعویق انداختن سرعت این فرایند می‌شود.

درنتیجه استفاده از اکسید روی مانع از تشکیل چین و چروک‌ها، لکه‌های پوستی و همچنین افزایش خاصیت کشسانی و ارتجاع‌پذیری پوست شما می‌شود.
ترجمه: پویا سلیمانی

انجمن پزشکی کوهستان ایران

افراد شاغل مجبورند ساعت ورزش خود را به صبح زود یا ساعات پایانی روز منتقل کنند اما آیا بدن در این ساعت‌ها واقعا آماده‌ ورزش است؟

بدن ما فعالیت‌های خود را بر اساس ساعت درونی خود تنظیم می‌کند. آمادگی برای ورزش هم از این قاعده مستثنی نیست. صبح زود زمان نامناسبی برای ورزش نیست اما با توجه به اینکه بدن اصطلاحا هنوز به طور کامل از خواب بیدار نشده، توصیه می‌شود ورزش به ساعت دیگری منتقل شود.

پیش از ظهر بهترین زمان برای ورزش‌های استقامتی است؛ دویدن، ایروبیک یا ورزش روی تردمیل؛ البته به شرط این‌که صبحانه مفصلی سرو نشده باشد. هرچند معده در هنگام ورزش نباید خالی هم باشد.

هنگام ظهر بدن دست‌کم به دو ساعت زمان نیاز دارد تا غذا را هضم کند. ساعت ۱۶ تا ۱۹ زمان مناسبی برای ورزش است.

به گفته‌ دکتر اینگو فروبوزه از دانشگاه تربیت بدنی آلمان، در این برهه زمانی قسمت‌های مختلف بدن با تمام توان کار می‌کنند یا آمادگی آن را دارند. به همین دلیل در این ساعات روز ورزش سنگین ساده‌تر به نظر می‌رسد.

بعدازظهر تا عصر زمان مناسبی برای پرداختن به ورزش‌های قدرتی، ورزش‌های استقامتی سنگین یا ورزش‌هایی است که نیاز به تمرکز روی تکنیک دارند؛ مانند تنیس یا ورزش‌های رزمی. این روند تا حدود ساعت ۲۰ که بدن رفته رفته آماده خواب می‌شود، می‌تواند ادامه یابد.