انجمن پزشکی کوهستان ایران در نظر دارد با مشارکت جامعه کوهنوردی به تجمیع نظرات کوهنوردان بپردازد با این عنوان که:
پس از دو ماه و اندی روزهای سخت کرونا و تمکین به نظر جامعه پزشکی و تصمیمات وزارت ورزش و فدراسیون کوهنوردی و عدم اجرای برنامه های کوهنوردی، در روزهای آینده و پساکرونا و صدور مجوز اجرای برنامه های کوهنوردی و فعالیت مجدد باشگاه ها (که به احتمال یقین وضعیت کرونای ایران و جهان تا حدودی به همین منوال ادامه خواهد یافت) شما کوهنورد گرامی چه راهکارهایی را برای پرداختن به ورزش کوهنوردی با ایمن ترین شرایط انتخاب میکردید؟
چه کار کنیم تا به ورزش کوهنوردی بپردازیم ولی به بیماری کرونا مبتلا نشویم...
شیوه رایج و اشتباه درکوهپیمایی ها این
است که عموم کوهنوردان عزیز ما صرف صبحانه را پس از طی مسافت بسیار و استقرار در محل مناسب محول می نمایند.
برای اینکه بدن ما در اینگونه روش های گروهی لطمه نخورد ، صرف یک تغذیه سبک و مقوی اول صبح و یا در مدت کوهپیمایی است.
مشکل تمرین با معده خالی این است:
پروتئینی که برای تولید ATP مورد استفاده قرار می گیرد ،از عضلات گرفته می شود که همین امر موجب از دست دادن حجم عضلات خواهد شد. در نبود کربوهیدرات ها، شما نمی توانید مانع از اینکار شوید، بنابراین قادر نخواهید بود بدن را وادار به سوختن چربی ها نمایید.
افرادی که با تمرکز بر حفظ و رشد عضلات ،اما با معده خالی، ورزش می کنند، با اینکار حجم عضلات خود را از دست می دهند.
کوهنوردانی که صبح ها با معده خالی ورزش می کنند ، بیشتر مستعد از دست دادن حجم عضلاتشان خواهند بود.
بنابراین هشدارهای مذکور را جدی بگیرید و همیشه قبل از کوهپیمای یک وعده بسیار سبک میل کنید تا علاوه بر لذت ورزش، سلامتی و زیبایی اندام خود را نیز حفظ کرده باشید.
گاهی برخی از پدر و مادرها با وادار کردن فرزندان خردسال خود به تمرینات دشوار و صعودهای خطرناک، سلامت آنها را به خطر انداخته و حتی متوجه اختلال در روند رشد آنها نیستند، گاهی بدون آمادگی جسمانی و تمرینات منظم رهسپار صعودهای دشوار و طاقت فرسا می شویم، گاهی با عبور از مرز چهل سالگی برای همیشه از سنگ نوردی ناامید شده و کناره گیری می کنیم، گاهی نیز (بندرت) متوجه سن و سال خود نیستیم و با تمرینات و تلاش های سخت، دچار آسیب دیدگی می شویم، اگر به سنگ نوردی به شکلی معقول در هر سنی علاقه دارید، این مقاله را مطالعه و عملکرد – آمار
مردان در دهه 20 زندگی به حداکثر پتانسیل قدرت بدنی خود می رسند و زنان در دهه 30 زندگی. از این به بعد قدرت انفجاری آنها سالیانه 3 درصد تا سن 30 سالگی و بعد از آن سالی یک درصد کاهش می یابد.
نیروی استقامت نیز چنین کاهشی خواهد داشت، همچنین استقامت هوازی نیز بویژه کاهش می یابد اما سرعت کاهش آن کندتر است. اوج مصرف اکسیژن توسط مردان در سنین 30 تا 35 سالگی و زنان در سنین 35 تا 40 سالگی است.
سفتی مفاصل با افزایش سن بیشتر خواهد شد اما تراکم فیبر عضلانی و مویینگی (مویرگی) به ندرت دچار تغییر می شود. با افزایش سن، شما حین و بعد از جلسات تمرین به تجدید قوای بیشتری احتیاج خواهید داشت.
به خاطر داشته باشید این روند به حداکثر توانایی اشاره می کند.
هنوز هم امکان بدست آوردن قدرت و استقامت در سال های بعدی وجود دارد منتهی شما نمی توانید به اوج پتاسیل زندگی خود برسید.
کاهش عملکرد وابسته به سن در حرفه ای ها بیشتر از افراد معمولی است، به این معنا که اگر شما وقتیکه 15 ساله بودید 5.15a صعود می کردید در دهه پنجاه برای شما دشوار خواهد بود که بیشتر از این حد صعود داشته باشید. به یاد داشته باشید که صحبت ما صرفا در مورد جنبه های فیزیکی از عملکرد، قدرت و استقامت است و هنگامیکه نقش تکنیک در نظر گرفته شود تصاویری به مراتب روشن تر خواهیم داشت.
پیاده‌روی یا دویدن آرام باعث سوزاندن حدود 100 کالری به ازای هر مایل (1.6 کیلومتر) می‌شود.
برای کاهش نیم کیلوگرم از چربی بدن باید حدود 3500 کالری اضافی را با انجام فعالیت جسمی بسوزانید.
پیاده‌روی یا دویدن آرام (جاگینگ) باعث سوزاندن حدود 100 کالری به ازای هر مایل (1.6 کیلومتر) می‌شود. به ازای هر 35 مایل (56 کیلومتر) پیاده روی نیم کیلوگرم از چربی بدن‌تان کاسته خواهد شد، به شرطی که میزان دریافت غذا و سایر فعالیت‌های جسمی‌تان ثابت بماند.
اگر پیاده‌روی سریع (با سرعت 6.5 کیلومتر در ساعت) به مدت نیم ساعت برای پنچ روز در هفته انجام دهید، حدود 16 کیلومتر در هفته را خواهید پیمود و در پایان سه هفته و نیم، حتی اگر میزان کالری‌های مصرفی‌تان ثابت بماند، احتمالا نیم کیلوگرم از وزن‌تان کاهش خواهد یافت. اگر در همین مدت میزان دریافت کالری از راه غذا را در حد چند صد کالری در روز کاهش دهید، می‌توانید سرعت کاهش وزن را بیشتر کنید.
