هیات کوهنوردی رفسنجان

اکسید دوزنگ، اکسید روی یا Zinc Oxide، به دلیل ویژگی‌های خاص خود از جمله موادی است که به عقیده برخی متخصصان قسمتی از وسایل و ضروریات همراه یک کوه‌نورد و طبیعت‌گرد است.

بویژه اینکه اینگونه ورزشکاران به دلیل ماهیت فعالیت خود در معرض تابش مستقیم نور خورشید و نیز دمای محیط قرار دارند.

یکی از مهمترین فواید استفاده از این پماد، حفاظت از پوست کوه‌نوردان در مقابل آفتاب سوختگی و نیز اشعه ماوراء‌بنفش خورشید می‌باشد. دلیل این موضوع این است که اکسید روی در مقابل اشعه و نور خورشید خاصیت بازتابی دارد.

خاصیت ضد التهابی اکسید روی، این ماده را بعنوان گزینه مناسبی برای مقابله و درمان هرگونه خارش، سوزش و التهاب پوست مطرح می‌کند.

از آنجایی که پوست بعنوان بزرگترین و وسیع‌ترین بافت بدن در معرض حملات دائم انواع باکتری‌ها قرار دارد، استفاده از اکسید روی می‌تواند ضامن سلامتی پوست در برابر این باکتری‌ها باشد.

فرایند التیام و بهبود پوست‌های آسیب‌دیده، از جمله عرق‌سوز شدن، سوختگی، آفتاب سوختگی و امثال آن، فرایندی پیچیده است. یکی از مراحل این فرایند تولید ماده بنام کلاژن برای بهبود و التیام پوست است که تحقیقات بیانگر آن است که اکسید روی می‌تواند فرایند تولید کلاژن را شبیه‌سازی کند.

از آنجایی که قرار گرفتن در معرض مستقیم عوامل محیطی همچون نور مستقیم و شدید خورشید می‌تواند موجب ایجاد چروک و نیز پیر شدن زودرس پوست شود، اکسید روی قادر به کُند کردن و به تعویق انداختن سرعت این فرایند می‌شود.

درنتیجه استفاده از اکسید روی مانع از تشکیل چین و چروک‌ها، لکه‌های پوستی و همچنین افزایش خاصیت کشسانی و ارتجاع‌پذیری پوست شما می‌شود.
ترجمه: پویا سلیمانی

انجمن پزشکی کوهستان ایران

افراد شاغل مجبورند ساعت ورزش خود را به صبح زود یا ساعات پایانی روز منتقل کنند اما آیا بدن در این ساعت‌ها واقعا آماده‌ ورزش است؟

بدن ما فعالیت‌های خود را بر اساس ساعت درونی خود تنظیم می‌کند. آمادگی برای ورزش هم از این قاعده مستثنی نیست. صبح زود زمان نامناسبی برای ورزش نیست اما با توجه به اینکه بدن اصطلاحا هنوز به طور کامل از خواب بیدار نشده، توصیه می‌شود ورزش به ساعت دیگری منتقل شود.

پیش از ظهر بهترین زمان برای ورزش‌های استقامتی است؛ دویدن، ایروبیک یا ورزش روی تردمیل؛ البته به شرط این‌که صبحانه مفصلی سرو نشده باشد. هرچند معده در هنگام ورزش نباید خالی هم باشد.

هنگام ظهر بدن دست‌کم به دو ساعت زمان نیاز دارد تا غذا را هضم کند. ساعت ۱۶ تا ۱۹ زمان مناسبی برای ورزش است.

به گفته‌ دکتر اینگو فروبوزه از دانشگاه تربیت بدنی آلمان، در این برهه زمانی قسمت‌های مختلف بدن با تمام توان کار می‌کنند یا آمادگی آن را دارند. به همین دلیل در این ساعات روز ورزش سنگین ساده‌تر به نظر می‌رسد.

بعدازظهر تا عصر زمان مناسبی برای پرداختن به ورزش‌های قدرتی، ورزش‌های استقامتی سنگین یا ورزش‌هایی است که نیاز به تمرکز روی تکنیک دارند؛ مانند تنیس یا ورزش‌های رزمی. این روند تا حدود ساعت ۲۰ که بدن رفته رفته آماده خواب می‌شود، می‌تواند ادامه یابد.

۲۷ اردیبهشت «روز ارتباطات و روابط عمومی» را به تمامی فعالان این عرصه در فدراسیون، هیئت‌های استانی، باشگاه‌ها و تشکل‌های کوه‌نوردی و صعودهای‌ورزشی تبریک عرض می‌نمائیم.

با آرزوی موفقیت در فرآیندِ اطلاع‌یابی، اطلاع‌رسانی و اعتماد‌سازی.