سیستم هوازی و بیهوازی در ورزش
- نوشته شده توسط خلیلی
- دسته: مطالب
1. سیستم هوازی (Aerobic System)
· توضیح: این سیستم مانند موتور دیزلی بدن است. انرژی را به آرامی اما برای مدت زمان بسیار طولانیتری تولید میکند.
· مثال: فکر کنید در حال پیادهروی آرام، دویدن نرم (جاگینگ)، شنا کردن ملایم یا دوچرخهسواری تفریحی هستید. در این فعالیتها، نفس کشیدن شما آرام و عمیق است و میتوانید در حین حرکت به راحتی صحبت کنید. این نشان میدهد اکسیژن به مقدار کافی به عضلات شما میرسد.
2. فعالیتهای هوازی (Aerobic Activities)
· مثالهای بیشتر: رقص، پلهنوردی، اسکی مارپیچ، قایقرانی، و حتی باغبانی سنگین که به صورت مداوم و برای بیش از ۳ دقیقه انجام شود.
3. استقامت هوازی (Aerobic Endurance)
· تفاوت با استقامت عضلانی: استقامت عضلانی به توانایی یک عضله خاص (مثلاً عضلات ساعد) در انقباض مکرر برای انجام یک کار (مثلاً آویزان ماندن از بارفیکس) اشاره دارد. اما استقامت هوازی درباره سیستم مرکزی (قلب، ریهها و عروق خونی) است که کل بدن را تحت تأثیر قرار میدهد.
· مثال: یک دونده ماراتن استقامت هوازی بسیار بالایی دارد، در حالی که یک سنگنورد ممکن است استقامت عضلانی بالایی در دستان و انگشتان خود داشته باشد.
4. ظرفیت هوازی (VO₂ max)
· توضیح: این معیار، نهاییترین شاخص آمادگی قلبی-تنفسی است. مانند اینکه بپرسیم حداکثر ظرفیت باک بنزین ماشین شما چقدر است.
· مثال عددی: یک فرد غیرورزشی ممکن است VO₂ max ای حدود ۳۵ تا ۴۰ میلیلیتر بر کیلوگرم در دقیقه داشته باشد، در حالی این عدد برای یک ورزشکار نخبه استقامتی مانند دوچرخهسواران تور دو فرانس به بالای ۸۰ میرسد.
5. آمادگی هوازی (Aerobic Fitness)
· توضیح: این مفهوم، کارایی کل سیستم هوازی (ریهها، قلب، خون و عضلات) را نشان میدهد. هرچه این آمادگی بالاتر باشد، انجام فعالیتهای روزمره مانند بالا رفتن از پلهها برای شما سادهتر خواهد بود.
6. آستانه هوازی (Aerobic Threshold)
· مثال: اگر ضربان قلب حداکثر شما ۱۹۰ باشد، ۷۰% آن برابر است با ۱۳۳ ضربه در دقیقه. بنابراین، برای به دست آوردن فواید هوازی، باید حداقل ۲۰ دقیقه تمرین کنید و ضربان قلبتان را در حین آن در حدود ۱۳۳ ضربه یا بالاتر نگه دارید.
7. فعالیتهای بیهوازی (Anaerobic Activities)
· مکانیسم: در این فعالیتها، بدن به دلیل شدت بالا و نبود زمان کافی برای استفاده از اکسیژن، از منابع انرژی دیگری مانند ATP-PC و گلیکولیز بیهوازی استفاده میکند که منجر به تولید اسید لاکتیک میشود.
· مثالهای بیشتر: وزنهبرداری سنگین، حرکات انفجاری پلیومتریک، ورزشهای رزمی با حداکثر قدرت، و حتی دویدن سریع برای رسیدن به اتوبوس!
8. آستانه بیهوازی (Anaerobic Threshold)
رابطه سرما با درد مفاصل در برنامه های کوهنوردی
- نوشته شده توسط خلیلی
- دسته: مطالب
استئوآرتریت یا آرتروز که یک درگیری استهلاکی مفصل است، یکی از بیماری های شایع استخوان و مفصل به شمار می رود. یکی از شایع ترین شکایات مبتلایان به آرتروز افزایش درد در سرما و رطوبت است.
شما ممکن است جزو آن دسته از کوهنوردانی باشید که عقیده دارند، درد و ورم مفاصل در آب و هوا به ویژه هوای سرد تحت تاثیر قرار گیرد. برخی از کوهنوردان تجربه افزایش درد و ورم مفاصل را در روز بارانی و سرد و کاهش ورم مفاصل و درد را در روزهای گرم و خشک در کوهستان ذکر میکنند. اما تحقیقات به عمل آمده در مورد آرتروز نشان دهنده نتایج متناقض میباشد.
به طور طبیعی هیچ فردی با سرما نباید دچار ایجاد درد و مشکل در مفاصل شود زیرا سرما فقط تشدید کننده این ناراحتی ها است و نباید آن را عاملی در بروز دردهای مفصلی و بیماری های وابسته به آن محسوب کرد.
سرما به طور غیر مستقیم می تواند در شناسایی برخی از مشکلات مفصلی زیر موثر باشد:
در فصول سرد به علت انقباض و انبساط ناگهانی عضلات و مفاصل، افرادی که دچار مشکلات مفاصل نظیر آرتروز، گرفتگی عضلانی و یا کوتاهی مادر زادیی بافت های نرم دیگر مثل تاندون ها و ... هستند، ناراحتی شان تشدید شده و مشخص می شود که وی دچار یکی از این درگیری ها است.
گاهی اوقات جا به جاشدن از محیط گرم به محیط سرد سبب میشود تا سرما روی مفاصل و عضلات اثر گذاشته و تولید درد کند و در واقع عضلات دچار تحریک عصبی میشوند.
مهمترین علت درد مفاصل در فصول سرد سال، سرمازدگی و گرفتگی عضلات است. در واقع سرمای شدید باعث می شود بدن فرد از خود انقباض نشان دهد که منجر به بروز دردهایی همچون کمردرد، زانودرد و ... شود.
بیانیه تازه UIAA: اخلاق در کوهنوردی، پیادهروی و صخرهنوردی (اکتبر ۲۰۲۴)
- نوشته شده توسط خلیلی
- دسته: اخبار
تیم هایک وایز
پروین موتاب
۱ شهریور ۱۴۰۴
اصول نهگانه بیانیه اخلاقی UIAA:
اتحادیه جهانی کوهنوردی (UIAA) در ماه اکتبر ۲۰۲۴ بیانیهای جدید منتشر کرد که راهنمای اخلاقی برای همه علاقهمندان به فعالیتهای کوهستان است. این بیانیه جایگزین «بیانیه تیرول ۲۰۰۲» شده و ۹ اصل کلیدی را برای صعودی مسئولانه معرفی میکند.
۱. اصل اول: گزارش صادقانه سبک صعود
(Honesty in Reporting Style of Ascent)
صداقت، راهنمای مسیر شماست. وقتی یک مسیر یا قله را صعود میکنید، باید کاملاً شفاف و صادقانه گزارش دهید که چطور این کار را انجام دادهاید. اگر از طناب ثابت، حمایتهای اضافی، یا هر ابزار خاصی استفاده کردهاید، آن را پنهان نکنید. صداقت در گزارش به دیگران کمک میکند تا درک درستی از دستاورد شما داشته باشند و به تصمیمگیری بهتر برای صعود خودشان برسند.
۲. اصل دوم: پذیرش سبکهای مختلف
(Acceptance of Different Styles)
به سبکهای گوناگون احترام بگذارید. دنیای کوهنوردی پر از تنوع است؛ از یک پیادهروی ساده تا صعودهای تجاری در ارتفاعات بالا. همه این سبکها محترم هستند. با این حال، UIAA تأکید میکند که سبکهای سبکوزن (مانند صعودهای آلپاین) که با کمترین تأثیر بر محیطزیست انجام میشوند، ارزشمندترند.
۳. اصل سوم: آسیب نرساندن به تجربه دیگران
(Do Not Harm the Experience of Others)
تجربه صعود دیگران را تخریب نکنید. در کوه یا روی دیواره، باید به سایر کوهنوردان احترام بگذارید. مسیر را اشغال نکنید، به گروههای سریعتر اجازه عبور دهید، به مسیر یا صخره دستکاری نکنید و به قوانین نانوشته محلی احترام بگذارید. این احترام متقابل، تجربه همه را لذتبخشتر میکند.
۴. اصل چهارم: در نظر گرفتن تأثیرات خطرات بر دیگران
نقش کافئین در ورزش و کوهنوردی چیست؟ و کافئین چگونه بر ورزش اثر میگذارد؟
- نوشته شده توسط خلیلی
- دسته: آموزشی
بسیاری از ورزشکاران معتقدند کافئین به آنها کمک میکند تا در طول فعالیت پر انرژی باشند و در طول رقابت به سطح بالاتری از اجرای خود برسند. اما واقعاً کافئین در بدن چگونه عمل می کند؟ آیا مضرات کافئین از فواید آن بیشتر و مهم تر است؟
در این مطلب علم ورزش به بررسی اثرات مثبت و منفی کافئین در فعالیتهای ورزشی میپردازد.
کافئین چیست؟
کافئین یک محصول گیاهی و یکی از مهمترین و پر استفادهترین مواد محرک در سرتاسر جهان است. مصرف نوشیدنی حاوی کافئین در کشور آمریکا برای هر نفر ۲ فنجان در روز است اما میتوان کافئین را در محصولاتی همچون شکلات، چایی، کاکائو، نوشابههای انرژیزا و سودا پیدا کرد.
کافئین غالباً به عنوان یک مواد مغذی انرژیزا که باعث ارتقای سطح عملکرد ورزشکار میشود قلمداد شده است اما کافئین به خودی خود هیچ ارزش غذایی ندارد.
کافئین چگونه بر بدن تأثیر میگذارد؟
بعد از مصرف کافئین، حدود یک الی دو ساعت، از طریق معده جذب میشود و غلظت آن در جریان خون به اوج خواهد رسید. از آنجایی که تمامی ارگانها و بافتهای بدن کافئین را جذب میکنند، بنابراین کافئین بر تمامی بدن اثر میگذارد. مقدار کافئینی که در جریان خون باقی میماند به کبد منتقل شده و از طریق ادرار از بدن دفع میشود.
کافئین چگونه بر فعالیت استقامتی تأثیر میگذارد؟
در هنگام فعالیت، بدن از گلیکوژن- قند ذخیره در بدن- برای تولید انرژی استفاده میکند. اما زمانی که این منبع انرژی در پایان یک ورزش طولانی خالی میشود، شما احساس خستگی و تنبلی میکنید. کافئین سرعت خالی شدن بدن از گلیکوژن را کند میکند. این عمل با تشویق بدن به استفاده از چربی ذخیره دربدن به عنوان منبع سوخت صورت میگیرد که باعث میشود ورزش برای مدت زمان بیشتری ادامه یابد.
به دلیل کاهش سریع منابع گلیوکوژن بخصوص در ورزشهای استقامتی، ورزشکاران از مصرف کافئین فواید زیادی کسب می کنند. فعالیتهایی مثل دویدن، دوچرخه سواری و اسکی که بیشتر از یک ساعت طول میکشند و نیازمند حفظ اوج اجرای ورزشی در طول تمرین هستند، کافئین به ورزشکاران این اجازه را میدهد تا استقامت، دقت و سرعت خود را افزایش دهند. بر خلاف ورزشهای استقامتی، کافئین هیچ اثر محسوسی بر فعالیتهای قدرتی و توان مثل وزنه برداری نمیگذارد.
کافئین چگونه بر فعالیتهای شناختی تأثیر میگذارد؟








